Event "Gwiazdka dla Domu Dziecka" -> Targowisko

Lokalizacja "Targowisko", w której podarunki zbierać będzie jedna z grup: Brian Raegan, Ryu Endo i Natsuki Moriyama.

Naprawdę nie miał ochoty spędzać niedzieli na zbieraniu darów. Wolałby się w tym czasie pouczyć, wziąć pracujący dzień w pracy, przespać się wreszcie trochę… ale bez powodu wzorowego zachowania nie dostanie. A bez wysokiej noty z zachowania może zapomnieć o stypendium. Niechętnie więc wygrzebał się rano z łóżka, zjadł śniadanie i ogarnął się by pójść na targowisko. Wyjątkowo tego dnia zamiast torby przez ramię, którą nosił na co dzień, wziął plecak. Wrzucił do niego termos z kawą i kanapki. Wziął też jeszcze jedną czapkę i parę rękawiczek, na wypadek gdyby Moriyama znów zapomniał swoich. Podciągnął czarny golf pod samą szyję, ubrał się ciepło i pieszo wyruszył „Działać charytatywnie”.
Żeby było zabawniej na miejscu był pierwszy. Stał z dłońmi schowanymi w kieszenie i czekał na Moriyamę i na opiekuna, obserwując w wolnym czasie przekupki wydzierające się zza swoich straganów. Miał nadzieję, że po 2-3 godzinach krzyczenia i zachwalania swoich serwetek na święta, przetworów, miodu i całej masy innych niepotrzebnych rzeczy rozboli je gardło i się trochę przymkną.

Trafili tutaj niezbyt późno , ale również niezbyt wcześnie. Pomimo dość później godziny wstawiania dość szybko zebrali się z domu kupili kilka rzeczy, które mogą być użyteczne dla dzieci i przyjechali tutaj. Reyowi kompletnie nie przeszkadzał fakt, że głównie samemu nosił te torby z rzeczami. Jakoś mu to nie przeszkadzało. W sumie jakby nadal był sam to nawet by tutaj nie przyszedł, ani nawet by nie pomyślał o żadnej pomocy dla dzieci. Jak to dobrze, że nie był sam. Przynajmniej więcej czasu spędzi miedzy ludźmi, a przy okazji jeszcze zobaczy uśmiech osoby na której mu zależy.
- Sporo ludzi. Gdzieś tutaj musi być punkt gdzie będą zbierać te wszystkie rzeczy, a potem czeka na nas grzaniec. Tam widzę beczułkę, pewnie tam go sprzedają.
Wolna dłonią trzymał rękę Juna nie chcąc siebie, ale również i jego zgubić. Trzymał Go blisko siebie kompletnie nie przejmując się tym, że ktoś może ich widzieć razem. Nie wstydził się tego, a jego orientacja nigdy w sumie tajemnica nie była, tajemnicą jednak był jego wybranek. Nie chodził i nie rozpowiadał na lewo i prawo, że zszedł się s właścicielem Fabryki, kogo to właściwie obchodziło ? Na pewno i tacy wścibscy by się znaleźli. Teraz jednak nie był to czas i miejsce, aby o tym myśleć. Mieli dobrze się bawić i spędzić trochę czasu razem.
- Będziesz chciał jeszcze coś tutaj kupować ?
Zapytał zainteresowany wzrokiem rozgladając się za miejscem gdzie mogliby zostawić dary dla dzieci. Albo był ślepy, albo po prostu nic takiego nie widział. Z reszta to było do niego podobne, że mógł coś przeoczyć. Spojrzał wiec na swojego partnera uśmiechając się nieco pod nosem. Chciał Go o coś zapytać, ale wiedział , że będzie zły więc zostawi to póki co na później. Ścisnął jednak nieco bardziej zaborczo jego dłoń, ale nie robił mu przy tym krzywdy.

Właściwie prawie całą drogę milczał, co przy jego zwyczajnym gadulstwie było nieco podejrzane. Były trzy opcje: albo był przygnębiony, co raczej nie zgadzałoby się z jego porannym dobrym humorem, albo coś kombinował i planował, albo się nad czymś głęboko zastanawiał. Ewentualnie, co było najbardziej zgodne ze stanem faktycznym, jednocześnie coś kombinował i nad czymś rozmyślał.
Mam wrażenie, że Rey jest jeszcze bardziej ponury i marudny niż zwykle, tylko nie wiem o co chodzi. Wciąż o te nasze nieszczęsne problemy łóżkowe? Przecież powiedziałem mu, że ustąpię. Może nie chce czekać? Ale wczoraj sam pilnował by sprawy nie zaszły za daleko i wcale nie wyglądał na niezadowolonego… A może to coś innego? Nie cieszy się na nadchodzące święta? Przecież mówił, że lubi prezenty świąteczne… Albo to o mieszkanie ze mną chodzi? Właściwie normalnie zawsze ma trochę odpoczynku ode mnie gdy idzie do pracy, a dziś nie poszedł. To się wiąże z pracą… A może on ma kogoś tam, w szkole?-na samą myśl poczuł nieprzyjemne ukłucie zazdrości. Przygryzł dość mocno wargę starając się nie okazywać, że coś jest nie tak.
Nie, Rey wtedy nie wiązałby się ze mną. Nie miałby powodu. Na pewno też nie kręciłby z kimś na boku. Więc to nie o to chodzi… Coś związane z pracą. Na pewno nie lubi swojej pracy na tyle by aż tak za nią tęsknić. Hmm… -w chwili gdy go olśniło najpierw uśmiechnął się lekko, a później westchnął ciężko
No tak. Fajki. W pracy ma okazję zapalić tak, żebym nie marudził. Chyba będę musiał dać mu możliwość zapalenia chociaż jednego papierosa. Ale naprawdę nie mam ochoty oglądać go z tym świństwem w zębach i jeszcze wdychać dym.
-Wiesz, poszukamy razem tego punktu zbiórki prezentów, a później myślę, że chciałbym trochę pooglądać sobie stragany i być może coś kupić. Mam też wrażenie, że Tobie przydałaby się chwila oddechu od ludzi, bo widzę, że niespecjalnie Ci się podobają te tłumy. Możemy się umówić, że po przekazaniu prezentów rozdzielimy się na jakieś dziesięć minut, ja sobie pójdę na małe zakupy, a Ty możesz przejść się na przykład na drugą stronę ulicy, tam jest ławeczka, parę drzew i trochę ciszy. Przy okazji, tam obok jest też taki mały, stary sklepik. Chodziłem tam kupować czekoladę jak jeszcze popalałem w technikum. Mają ciemną, gorzką czekoladę 98% kakao. Jest wstrętna i strasznie mocna, ale kilka kostek niweluje zapach papierosów lepiej niż jakiekolwiek miętówki. Ale to nieistotne…-stwierdził lekko, jakby wcale niczego przed chwilą nie sugerował i tylko wtrącił niepotrzebną anegdotkę.
-Istotne jest, że mają tam genialną mieszankę przyprawy do piernika. W takich foliowych torebeczkach z różową etykietką. Gdybyś miał ochotę przejść się i wziąć dwie paczki, byłbym naprawdę zadowolony. Moglibyśmy upiec pierniczki na choinkę… Oczywiście jeśli w ogóle pasuje Ci opcja rozdzielenia się na te 10-15 minut.-stwierdził nadal rozglądając się za wolontariuszami ze zbiórki prezentów.

Oczywiście, jak to zawsze przed świętami bywa, na ulicach był ewidentny deficyt miejsc parkingowych bliższych, niż przynajmniej kilometr od miejsca docelowego. Tak i musiało być tym razem, ku wielkiemu niezadowoleniu biologa, szczególnie, że "cudna", zimowa pogoda ani zamierzała się uspokoić, więc opuszczenie przytulnego wnętrza samochodu było jeszcze mniej kuszące, niż zazwyczaj.
- Mógłbyś chociaż na chwilę przestać. - Mruknął niezadowolony do hulającego po ulicach wiatru, poprawiając ciepły, pomponiasty szalik, coby jak najlepiej uchronić się przed zimnem. A i tak to niewiele dało, przenikliwy ziąb docierał wszędzie, przez nawet i najgrubszą warstwę wełny. Nawet charakterystyczna, czerwono-biała mikołajkowa czapka nie działała wystarczająco, by Brian poczuł magię świat.
Ludzi jak mrówków, przekupek co prawda nieco mniej, ale jazgot robiły niemożebny na targowisku - to mniej więcej spostrzegł w pierwszej chwili blondyn, kiedy w końcu dotarł na miejsce zbiórki, ze świadomością, że nie jest najbardziej punktualnym opiekunem na świecie. Trudno. Chwilkę zajęło mu wyłowienie z tłumu jednego z dwóch uczniów, nad którymi sprawować miał pieczę, więc czym prędzej podszedł do niego, już z daleka zauważył, że nie tylko on nie był wniebowzięty wizją spędzenia w taki sposób kilku najbliższych godzin... czyli może się dogadają.
- Dzień dobry, Ryu. - Rzucił, zatrzymując się przed chłopakiem. - Wiadomo, kiedy dołączy do nas Natsuki?

No i nie ma go. Cholera a mówiłem, że ma się ogarnąć i ubrać bo zatłukę jak mnie samego zostawi. Kretyn. Niech no przyjdzie spóźniony albo niech się dowiem, że się pochorował to najpierw dopilnuję żeby wrócił do zdrowia, a później tak dam mu popalić, że….
-O, dzień dobry, sensei. -mruknął starając się brzmieć grzecznie. Miał z Raeganem zajęcia, więc chciał by miał on o nim dobrą opinię.
-Nie jestem pewien czy Moriyama się w ogóle zjawi. Albo go coś zatrzymało, albo się rozchorował. Ostatnio na zbiórkę przyszedł z mokrą głową, prosto z treningu. Możliwe, że go przewiało. Na pewno nie robi tego specjalnie, to mogę gwarantować. Nie zgłosiłby się, gdyby nie chciał pomóc.-próbował usprawiedliwić nieobecność Natsu, a później zaczął organizować punkt zbiórki darów, próbując nadrobić nieobecność przyjaciela pracując ‘za dwóch’

Natsuki przyszedł ewidentnie spóźniony, w rękawiczkach bez palców, w szaliku i z czapką Ryu wepchniętą do kieszeni. Swojej nie miał, za to do kaptura kurtki przypięta była kolorowa bombka z plastiku.
Dźwigał za to naręcze podarków dla dzieci z domu dziecka.
Chłopaka otaczały dzieciaki przekrzykując się jedno przez drugie i a to ciągając Natsu za rękaw, a to za kurtkę... Licealista też nie wyglądał, jakby miał mu to za złe. Ba, wyglądało na to, że się świetnie się z maluchami dogaduje. Włożył prezenty do kosza przygotowanego specjalnie na tą okazję, podobnie jak kilkoro młodziaków z paczuszkami w rękach.
Poczochrał jakiegoś dzieciaka, który sam włożył paczuszkę do kosza i powiedział do niego, kucając.
- Byłeś dzielnym małym elfem, wiesz? A ta paczuszka jest wypakowana po brzegi szczęściem innych dzieci - powiedział z ciepłym uśmiechem. - Mykaj już, bo rodzice pomyślą, że ktoś im takiego zucha ukradł.
Dzieciak zaraz pobiegł, ale reszta dzieciaków dalej zaczepiała Natsukiego. W końcu po paru minutach maluchy mniejsze i większe zostały odebrane przez rodziców.
- Dzień dobry Raegan-sensei. Cześć Endo. Przepraszam, że tak długo, ale maluchy mnie porwały po drodze - powiedział z rozbrajająco ciepłym i pełnym szczęścia uśmiechem. Najwidoczniej chłopakowi nie przeszkadzała "zimna" miejscówka, którą dostali. -[b] Więc postanowiłem z moimi małymi, elfimi pomocnikami zbierać paczki już w drodze.
Widząc Reya w tłumie, pomachał mu, mając nadzieję, że mężczyzna go zauważy i podejdzie. Samemu było mu głupio odejść od miejsca zbiórki, skoro i tak się tyle spóźnieł - mimo, że pracował po drodze.

Domyślił się o co chodzi? W sumie nie trudno zgadnąć, że nie jestem w sosie przez brak papierosów. Nie jest to zbyt przyjemne kiedy z paczki papierosów ogranicza się niemalże do zera.
Uśmiechnął się nieco na wyraźna sugestie Juna odnośnie miejsca gdzie Rey będzie mógł sobie spokojnie zapalić z dala od wzroku Shigi oraz znalazł przy okazji sposób na zamaskowanie smaku i zapachu papierosów z ust, aby potem mógł spokojnie "przymilać" się do swojego partnera.
- Tak, pasuje mi. Dziękuje.
Już wyraźnie poprawił się mu humor co oznaczało, że faktycznie chodziło o nieszczęsne papierosy. Pochylił się nieco i dał Junowi soczystego buziaka i to przy wszystkich ludziach mając w nosie czy to zobaczą czy też nie. Zrobiło mu się trochę ciepło i zdjął kaptur pozwalając, aby włosy były nieco potargane przez wiatr. Rozglądnął się dookoła i dostrzegł w tłumie Natsu, ale również i jednego ze znanych mu nauczycieli oraz drugiego z uczni, z którym miał wiecznie na pieńku z powodu jednej starej sytuacji. W sumie uważał, że od tamtej pory zachowanie Endo wobec Reya się zmieniło, choćby ze wzgledu na to co Rey uczynił, aby uchronić ich sekret poświęcając swoje stanowisko.
- Tam jest zbiórka. Jest tam jeden z nauczycieli i dwaj uczniowie, których znam. Chodźmy. Po 10 minutowej przerwie pójdziemy na grzańca kiedy to załatwimy.
Postanowił, gdyż właśnie dlatego też chciał tutaj przyjść. Rozważał również kupno jednej z butelek tego trunku, aby potem w zaciszu domu móc Go sobie podgrzać. Chwycił dłoń Juna i poszedł z nim w stronę zbiórki darów w drugiej trzymając kilka toreb, które miał zamiar przekazać.
Kiedy dotarli na miejsce Rey spojrzał najpierw na opiekuna grupy i uśmiechnął się nieco pod nosem.
- Brian...kupe czasu. Słyszałem , że przyszedłeś do szkoły, ale nie wiedziałem, że to prawda. Cześć chłopaki.
Dodał po chwili spoglądając na Natsu i Endo. Trochę było mu niezręcznie. Po raz pierwszy pokazywał się publicznie z Junem przed takim licznym i w sumie szkolnym gronem.
- Mój partner Shiga Jun
Przedstawił Go chodź w sumie każdy kto przychodził do Fabryki wiedział kim on jest. Była to oczywista oczywistość, ale przy okazji chciał podkreślić kim właściciel Fabryki dla niego jest, aby ktoś przypadkiem nie chciał mu Go odbić.
- Mamy coś dla Was, a raczej dla dzieci.
Puścił na chwile dłon Juna i postawił ich dary obok tych, które już zebrali.

Uniósł brew przyglądając się jak Moriyama idzie z bandą dzieciaków jak przedszkolanka. W pierwszej chwili irytowały go te ich śmiechy i piski, ale na szczęście małe potwory zostały szybko zabrane przez nieszczęsnych rodziców.
Masz szczęście, że przyszedłeś i nie rozłożyłeś się od wczoraj. Ubierz coś na głowę, bo resztki rozumu Ci z niej wywieje-mruknął cicho do Natsu. Brzmiało to nieco opryskliwie, ale prawda była taka, że cieszył się, że Moriyama jest zdrowy. I Moriyama pewnie tez znał go już na tyle by się tym mało uprzejmym tonem nie przejmować.
Ułożył prezenty w koszu tak by wszystko było bezpieczne i nie zajmowało duzo miejsca, a później westchnął, zamarudził trochę sam do siebie, a później zmusił się do bycia „dobrze wychowanym i uprzejmym młodym mężczyzną”. Z ‘firmowym uśmiechem numer cztery’ na ustach zachęcał ludzi do działalności charytatywnej o dziwo całkiem nieźle mu to wychodziło. Wzbudzanie zaufania ludzi i ‘bycie miłym’ miał wyuczone do perfekcji, jeszcze kilka lat temu używał swoich umiejętnościach na wszystkich firmowych spotkaniach ojca i odwiedzin co ważniejszych osobistości ‘na lunchu’.
Po jakimś czasie zauważył szkolnego pielęgniarza. Wiedział co się stało, wiedział, że wrócił on do pracy niedawno, wiedział też dlaczego poprzedni dyrektor go zwolnił. Spoważniał i sposępniał nieco czując pokorę i trochę wyrzutów sumienia. Jego podejście do Reya zdecydowanie się zmieniło.
-Dzień Dobry, Cross-sensei-powiedział tylko cicho, z należnym Reyowi szacunkiem i skłonił się lekko. Pierwszy, chyba, raz tytułował go w jakiś sposób. Spojrzał na mężczyznę, którego Rey trzymał za rękę. Skądś go kojarzył, tylko nie wiedział skąd. Jemu też ukłonił się, a później zrobił krok do tyłu, stając przy samym koszu z prezentami, do którego zaraz dołączyły następne, te przyniesione przez mężczyzn.

Zerknął tylko na uradowaną twarz Reya. Wyglądał jakby samo przyzwolenie na zapalenie papierosa w pełni go zadowalało.
Czyli trafiłem. Cóż, lepsze to niż gdyby jednak nie tęsknił do nich a do któregoś z współpracowników. Nie wiem czy to tak dobrze, że zdradziłem mu na ile mocna, gorzka czekolada potrafi zapach papierosów niwelować. Teraz będę od niego mniej czuć, ale później nie będę też wiedzieć kiedy palił… chyba, że wyczuję czekoladę. Nie dość, że Maruda, to jeszcze nałogowiec. Ugh.-marudził w myślach, choć uśmiechnął się nieco. W końcu to był jego osobisty Maruda i nałogowiec.
Pozwolił zaprowadzić się do punktu zbiórki. Właściwie dopiero teraz uświadomił sobie, że zaraz spotka kolegę z pracy Reya. I że wyglądają z Reyem wyjątkowo jednoznacznie gdy tak trzymają się za ręce. Nawet nie miał pewności czy Rey chce by wzięto ich za parę, w końcu to mogło wpłynąć na jego relacje ze współpracownikami… Jego wątpliwości rozwiał jednak sam Rey w chwili gdy go przedstawił nazywając ‘swoim partnerem’. Z jakiegoś powodu zrobiło mu się w tej chwili naprawdę przyjemnie. Uśmiechnął się do nauczyciela.
[b]-Dzień Dobry, Shiga Jun, właściciel „Fabryki Cukierków”[b]-przedstawił się raz jeszcze sam i ukłonił grzecznie nauczycielowi, później posłał uśmiech dwójce pozostałych wolontariuszy. Czuł się nieco skrępowany towarzystwem zupełnie obcych osób (choć wydawało mu się, że jednego z uczniów widywał kilka razy w swojej kawiarni), więc pomimo swojego zwyczajnego gadulstwa tym razem milczał i po prostu stał u boku Reya. Skrępowanie wzrosło gdy Rey puścił jego dłoń, by włożyć prezenty do wysokiego kosza. Od razu więc, gdy tylko dłoń Reya znów była wolna sam ją chwycił swoją dłonią i splótł ich palce razem w odrobinę zaborczym geście.

Rey momentalnie zauważył , że zachowanie Endo wobec niego zmieniło się. Nie spodziewał się tego kompletnie, ani nawet tego,że zostanie tytułowany w taki, a nie inny sposób. Pojęcia nie miał czy Endo zrobił to ze względu na to,że Arisee z nim porozmawiał, a może po prostu samemu uświadomił sobie, że Rey poświecił na prawdę wiele dla dobra przyjaciela i jego partnera. Nie zamierzał jednak długo nad tym rozmyślać. Rzucił tylko Endo delikatny uśmiech i wrócił "na swoje miejsce" obok Shigi i poczuł jak ten zaborczo łapie Go za dłoń. Spojrzał na niego ciekawsko ciemnymi oczami uśmiechając się ciepło.
Chyba się trochę stresuje. W sumie od dzisiaj niektórzy będą wiedzieć z kim chodze, a przy okazji, że Shiga jest zajęty, a co za tym idzie Ja również.
Ścisnął delikatnie dłoń Juna i spojrzał na trójkę wolontariuszy.
- Zostawimy was teraz. Miłej pracy. Brian mógłbyś się czasem odezwać skoro Wróciłeś do pracy. Do zobaczenia w szkole, Natsu, Endo.
Oddalił się z Junem od całej grupki i po drodze u całował głowę Juna uśmiechając się nieco do siebie.
- Moje kochanie się śtlesiowało.
Powiedział zdrobniale i cicho Jun kiedy już byli daleko od grupy wolontariuszy. Nadal się jednak nieco uśmiechał. Milo było przedstawić innym swojego partnera. W pewnym sensie duma Go rozpierała, że ma takiego wspaniałego partnera jak Jun. Czasami wydawało mu się, że na niego nie zasługuje.
- Więc za dziesięć minut spotkamy się koło tej beczuszki z grzańcem ?
Zapytał wskazując głowa beczkę przed nimi zaraz kolo stragany z pierniczkami rożnego sortu.

Prychnął.
-Ja Ci dam, „śtlesiowało”! Żebym zaraz Ciebie nie „ześtlesiował”, Paskudo! -stwierdził z oburzeniem, zrobił nadąsaną minę i dźgnął go złośliwie palcem pod żebra. Mocno. Może nie na tyle by zrobić mu jakąś krzywdę czy siniaka zostawić, ale dość by zabolało. Miało boleć.
-Za dziesięć minut koło beczki z grzańcem, no max piętnaście minut, jeśli będą kolejki. I Nie zapomnij kupić tej przyprawy do piernika. Dwie paczki. -przypomniał. Jeszcze przez sekundę udawał nadąsanego, ale cmoknął go ‘na pożegnanie’ w policzek i po chwili zniknął w tłumie.

Ile można kupić w piętnaście minut? Dużo. Zdecydowanie dużo, zwłaszcza na targowisku przed świętami. Zwłaszcza kiedy można sobie pozwolić na drobne zakupowe szaleństwo i zwłaszcza, kiedy nazywa się Shiga Jun. Kupił jadalne kasztany w karmelu do upieczenia w domu, prezent dla Reya, prezent dla babci i dla siebie (ostatnie lata jakoś nie miał kto go obdarować na gwiazdkę, wiec sam sobie kupował prezenty, a w tym roku zrobił to jakoś odruchowo), trochę drewnianych dekoracji na choinkę, czekoladowo-wiśniowe świece zapachowe w świąteczne gwiazdki, mieszankę herbat, prawdziwe, złociste plastry miodu zamknięte w plastikowym pudełeczku i parę innych drobiazgów. W niecałe piętnaście minut! Zapewne kupiłby znacznie więcej gdyby nie fakt, iż nie chciał by Rey zbyt długo na niego czekał. Obładowany torbami, wyraźnie w świątecznym nastroju dobrnął do beczki z grzańcem, gdzie znalazł Reya.
-Jestem, już, jestem. Kolejki były… -wyjaśnił przepraszająco.

Rey uśmiechnął się mimowolnie kiedy zobaczył Juna z tym swoim lekkim fochem na niego i pokiwał głową na boki po czym oddalił się na drugą stronę ulicy i poszedł zapalić. Oparł się nogą o ławeczkę za sobą i z rozkoszą wypalił papierosa delektując się nim, gdyż nie wiedział kiedy jeszcze będzie miał okazje do tego, aby zapalić. Miał nadzieje, że Jun uczy się na błędach, że bez fajki porannej Rey jest jeszcze bardziej nie do zniesienia niż zazwyczaj.
Uśmiechnął się do do sienie i zgasił papierosa o kosz na śmieci i zaraz wszedł do sklepu kupując najpierw dwie torebki przyprawy do piernika i gorzka czekoladę, która otworzył zaraz po wyjściu ze sklepu. Poszedł z powrotem na targowisko i tam podszedł do beczułki. Trochę czekał na Juna wiec zdarzył kupić jednego piernika z napisem świątecznym i dwie bąbki na choinkę. Wszystko trzymał w siatce przewieszonej przez nadgarstek i rozgladał się za Junem troche zaniepokojony jego dłuższa nieobecnością. Juz miał telefon w ręce , aby do niego zadzwonić kiedy ten się nagle pojawił. Odetchnął z wyraźna ulgą.
- Już się wystraszyłem, że coś się stało...wow..wyjupiłeś pól targowiska ? Nie wiem czy to wszystko jest nam potrzebne
Widział ile tego jest i w sumie był w szoku, że Jun tyle tego nakupywał.
- Zawsze mogłeś zrobić zakupy ze Mną.
Rey pachnial trochę papierosami, ale zjedzenie trzech kostek pomogło na oddech, który już nie smierdział tak papierosami, a to była dobra wiadomość.
- Więc jakiego chcesz grzańca ? W kubeczku czy na pamiątkę w specjalnym glinianym naczyniu z napisem świątecznym ? Kupie jaki chcesz. Możemy kupić nawet jedna butelkę tego trunku do domu na zimny wieczór. Co ty na to ?

-Wystraszyłeś się? Ojoj… czyżby „moje Kochanie się śtlesiowało?”-przedrzeźniał go, ale później cmoknął go w policzek i zaraz skrzywił się lekko.
Trzeba było jeszcze płaszcz tą czekoladą wymazać
-Potrzebne. Mogłem iść z Tobą ale zajęłoby to nam więcej czasu i mielibyśmy automatycznie mniej czasu dla siebie w domu. Poza tym jest parę rzeczy chciałem kupić tak żebyś nie widział… Nie chcę glinianych naczyń, szkoda pieniędzy na to i na razie nie bardzo mamy miejsce gdzie takie rzeczy trzymać. Jeśli o butelkę do domu chodzi, spróbujmy najpierw na ile jest dobre i zadecydujesz czy chcemy wziąć też trochę na wieczór… tylko wiesz, ja nawet po odrobinie alkoholu szybko wpadam w niezwykle dobry nastrój i robi się ze mnie okropny pieszczoch.
Czasem zbyt okropny i zbyt zachłanny. Chyba ze względu na to ze nieczesto mam okazje pić alkohol i jakoś się nie uodporniłem jeszcze
Poczekał aż Rey kupi dwa kubki grzańca na miejscu, przewiesił sobie torby przez nadgarstki by mieć wolne dłonie i odebrał od niego swój kubek. Przysunął parujący trunek pod nos i wciągnął zapach.
Mocno korzenny… i dużo imbiru. Jeden z najlepszych afrodyzjaków obok czekolady. Chyba lepiej wypić trochę tutaj i nie brać tego do domu bo naprawdę zbyt mocno mnie to nakręci.
Wziął łyk napoju i zamruczał głośno.
-Całkiem dobre. Faktycznie rozgrzewa.

Rey dostosował się do Juna. Fakt w tym momencie kupowanie dodatkowych naczyń było zbyteczne. Nie potrzebowali zagradzać mieszkania Juna niepotrzebnymi rzeczami. Kiedy ten wspomniał tylko o tym, że chciał kupić coś bez wiedzy Reya spojrzał na niego podejrzliwie i Westchnął bezradnie wkładając na chwile dłonie do kieszeni.
- Nie przepadam za prezentami. Poza tym nawet nie wiem co miałbym Ci kupić w zamian. Kompletnie się nie znam na tych rzeczach.
Powiedział jak najbardziej szczerze, gdyż po prostu tak miał. Nie lubił dostawać prezentów , bo potem miał problem z odwdzięczeniem się. Nie potrafił kupować prezentów i mógł to powiedzieć bez większego wstydu, że właśnie tak było. Nie miał pojęcia co mógłby kupić Junowi. Tamten zegarek to też nie do końca sam wybierał, ale przecież mu tego nie powie, bo jeszcze mógłby być zazdrosny o Natsu. Całe szczęście , że nie opowiadał Junowi całej historii związanej z tym chłopakiem, a dokładnie tym, że co nieco go z nim łączyło. Fakt, nie poszli do łóżka, ale była między nimi swoista chemia , która możliwe, że jeszcze gdzieś tam siedziała. Gdyby Natsu był starszy i miał inne podejście do miłości to miałby właśnie Reya przy sobie. Teraz to jednak były dawne czasy i nie warto było o nich nawet rozmyślać.
Rey poszedł do beczuszki i kupił dwa grzańce w styropianowych kubeczkach jeden podając swojemu partnerowi. Upił leniwie łyk gorącego naparu i Westchnął cicho czując jak płyn rozgrzewa Go od środka.
- No zobaczymy czy wpadniesz teraz w ten swój "nastrój" po alkoholu. W sumie byłoby to zabawne zobaczyć Cię takiego w publicznym miejscu
Nie mógł pohamować uśmiechu, który momentalnie wdarł się mu na twarz.

-Ściemniasz. W to, że nie lubisz niespodzianek mógłbym uwierzyć, ale nie w to, że nie lubisz prezentów. Wszyscy lubią prezenty. Chyba, ze jesteś wyjątkowy i jedyny na całym świecie, który ich nie lubi… W sumie biorąc pod uwagę jaki z Ciebie Maruda to nawet możliwe… ale tak czy inaczej zaraz Święta! Na Święta musza być prezenty.
Wziął kolejny łyk ciepłego napoju. Pił powoli, drobnymi łyczkami. Z resztą, znów się rozgadał, jak zwykle, więc tylko w przerwach między kolejnymi zdaniami brał małe łyczki grzańca.
-Nie wiedziałbyś co mi dać w prezencie? Żartujesz. Przecież mi akurat wyjątkowo łatwo kupić prezent w dowolnym zakresie cenowym. Wiesz, że lubię wszystko co związane ze steampunkiem, gogle, zegary… że lubię dobrą herbatę… wszystko co pachnie słodko owocami albo czekoladą… dekorowanie jedzenia… pieczenie… robienie koktajli… dużo tego. Z resztą ucieszyłbym się też z czegoś do naszego nowego domu albo czegoś związanego z Tobą, co mi o Tobie będzie przypominać w pracy… właściwie ucieszyłbym się chyba z każdego prezentu gdyby był on od Ciebie.[b]-dokończył dyplomatycznie, choć absolutnie szczerze. Od dawna nie dostał żadnego prezentu na Gwiazdkę i na pewno ucieszyłby się z każdego drobiazgu. Z resztą najbardziej cieszył się na to, że to ostatnie święta w mieszkanku w blokach, bo zapewne już za rok będą świętować razem, we własnym domku.
[b]-Bez przesady aż tak słabej głowy nie mam by mnie po jednym kubku wzięło, choć przyznaję, że jest dość mocne…-dopił do końca i wyrzucił pusty kubeczek do kosza.
-Decyduj sam czy smakuje Ci na tyle by wziąć na wynos. -stwierdził, wziął znów torby w ręce i czekał chwilę na niego
-Wracamy do domu, czy jeszcze gdzieś chcesz pójść?

- Po prostu nie przepadam za świętami.
Nie powiedział jednak dokładnie dlaczego tak było. Nie było to coś co chciałby zachować dla siebie, ale mimo wszystko niezbyt podobał mu się ten okres w roku. Choćby dlatego też, że w tym czasie ludzie dostają po prostu kota. Przepuchają się, robią zakupy, nie patrzą ile wydają i co robią. Niezbyt się mu to podobało, ale był jeszcze jeden powód jego dysaprobaty ze względu właśnie na ten okres w roku. Westchnął bezradnie dopijając grzańca i zakodował w głowie wszystkie ewentualne możliwości i rodzaje prezentów, które może z prezentować Junowi pod choinkę. Uznał, że chyba jest to dla niego bardzo ważne więc nie mógł na dobrą sprawę odmówić.
- Odpuszcze sobie kupowanie butelki. Nigdy nie będzie smakować tak samo. A przy okazji mam tak samo słabą głowę jak Ty
Wyznał uśmiechając się nieco pod nosem. Ostatnim razem kiedy trochę wypił pozwolił byłemu biologowi na dobranie się do jego własnego tyłka czego potem niemiłosiernie żałował. Tamtn facet kompletnie nie wiedział jak przygotować jego ciało do takich rzeczy. Na samo wspomnienie zrobiło mu się niedobrze. Znowu kichnął jak wczoraj w domu i siąknął cicho nosem po czym spojrzał na ziemię. Do jego nogi łasił się mały czarny kociak o cytrynowych oczkach.
- Nie mam nic dla Ciebie... Zmykaj
Powiedział cicho do kociaka , który niezbyt chciał zrezygnować z łaszenia się i zostawienie sierści na ciemnych jeansach Reya. Pielęgniarz spojrzał na swojego partnera chwile mu się przyglądając bez większego powodu. Zrobili mu się zdecydowanie cieplej, wiec poluzował swój szalik.
- W sumie możemy wracać do domu i przygotować się do świąt. Potem będę musiał wyjść na chwile. Nie mogę przecież nic Ci nie dać pod choinkę prawda ? Przy okazji przemyślałem sprawę i mogę pojechać do Twojej babci na całe święta. Przy okazji nie będziemy gnieść się na święta u Ciebie.

Spojrzał na kociaka, a później na Reya i uśmiechnął się szeroko.
Ojoj… Duży kociak taki nieczuły na małego kotka…
-Chyba koty w ogóle Cię lubią, co? Lgną do Ciebie. Sam strasznie przypominasz takiego łażącego swoimi ścieżkami kociaka, więc nie ma co się dziwić, że widzą w Tobie swojego. Raz jeszcze spojrzał na przybłędę i prychnął.
-Ta paskuda jest już moja i tylko ja mogę się do niego łasić i domagać się pieszczot.-powiedział do kota z absolutną powagą, a później przełożył wszystkie torby do jednej ręki, by drugą objąć zaborczo Reya w pasie. Zaraz jednak go puścił, bo zauważył jedną rzecz…
-Rey, masz katar i jeszcze szalik luzujesz? Nie ma mowy. Grzeje Cię tylko pozornie, a faktycznie jeszcze tylko mi się bardziej doprawisz. W domu pijesz grzecznie herbatkę z cytryną i nigdzie się nie wybierasz. Może jutro jeśli nie będzie gorzej i ubierzesz się ciepło to Cię gdzieś samego puszczę. –poprawił mu szalik i cmoknął go w czubek nosa.
-Nie chcę widzieć u Ciebie żadnego kataru, a tym bardziej nie chcę byś mi się rozchorował na Święta. Chodźmy już do domu.-mruknął i ruszył w stronę wyjścia z targowiska
[b]-Powiadomię dziś babcię o tym, że przyjedziemy razem, na pewno się ucieszy. Poza tym faktycznie u mnie nie ma raczej miejsca na kolację świąteczną, nie ma sensu się gnieść. Na noc wrócimy do domu, tak będzie wygodniej.

Rey spojrzał na kociaka , który uparcie usiadł przed Reyem i leniwie zaczął myrdać ogonem niczym zadowolony pies. Zamiauczał nawet cicho swoim piskliwym i młodzieńczym głosikiem zwracając uwagę bardziej na samego Reya niż na jego towarzysza. Rey Westchnął bezradnie patrząc na tego zwierzaka i siąknął cicho nosem. Może faktycznie trochę się przeziębił.
To nie Moja wina. Po prostu chodze za ciepło ubrany.
Westchnął bezradnie do swoich myśli i spojrzał na Juna kiedy ten zaborczo Go do siebie przyciągnął, aby dać do zrozumienia kociakowi, że należy do niego.
- Na to wygląda, że Mnie lubią. Nie wiem dlaczego porównujesz Mnie do nich, wcale nie chodze swoimi ścieżkami.
Zrobił przez chwile naburmuszoną minę, gdyż na prawdę właśnie tak uważał, a prawda była taka , że miał tendencje do szwędania się wszędzie gdzie popadnie i na dodatek jeszcze w samotności. Samemu nie uważał tego jednak za coś kociego.
- Nie przepadam za herbatą, ale napiłbym się kawy.
Powiedział marudnie i chwile spoglądał na Juna , a samemu uśmiechnął się mimowolnie czując jak ten poprawia jego szalik.
- Utrapienie z Ciebie, na prawdę.
Rzekł szeptem i u całował jego wargi korzystając z okazji, że jego partner jest blisko niego.
- Nie rozchoruje się, nic mi przecież nie jest.
Szepnął z głośnym westchnieńciem. Nie były sobą jakby trochę nie pomarudził.
- Możemy zostać u Twojej babci na noc. Nie mam nic przeciwko, a na pewno zrobi jej się milej, kiedy będzie miała obok siebie swojego wnuka...Zmiana otoczenia dobrze mi zrobi.
To ostatnie stwierdzenie powiedział bardziej do siebie niż do Juna. Złapał go za dłoń i ruszył do wyjścia z targowiska kierując się w dużo mniej zatłoczone miejsce nie puszczając w ogóle dłoni Juna.

< x2 zt >