Wakacyjny Jarmark 2014 - Łąka za miastem (zakończony)

Shiki wyraźnie się opanował. Całowanie Natsu uspokajało go sto razy lepiej niż leki.
- Później. Trzymam za słowo. – wymruczał Astin do ucha chłopaka, łapiąc go za pośladek. Po chwili go puścił i się roześmiał. Rozluźnił się, napięcie z mięśni znikło, jakby nigdy go tam nie było. Wbił wzrok w fajerwerki, i uśmiechnął się.
- Nie ma za co. – powiedział mężczyzna – To ja dziękuję. Tu jest…wspaniale.
Sztuczne ognie wyglądały pięknie na ciemnym nocnym niebie, i odbijały się w oczach widzów różnokolorowymi błyskami. Shiki czuł się, jakby wreszcie znalazł się w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie.
Niestety, pokaz wkrótce się skończył, i Astin westchnął.
- Wracajmy do domu. – powiedział, wsuwając ręce do kieszeni dżinsów – Robi się chłodno.
Shikiemu wcale zimno nie było, ale perspektywa wybicia chłopakowi kilku rzeczy drogą raczej przyjemną była nadzwyczaj kusząca i mężczyzna zaczął się zastanawiać, gdzie tym razem posiał prezerwatywy.


[zt x2]

Zacisnął zęby gdy widział jak Arisee parzy sobie palce pianką. Miał ochotę chwycić jego dłoń i ucałować kolejno każdy poparzony palec, ale oczywiście nie mógł tego zrobić.
Arisee, Gapo Moja…
Minimalnie zmarszczył brwi słysząc tłumaczenia Arisee.
Rodzina Ci uciekła? Pewnie To sprawka Naokiego, hm? Na pewno rodzice nie pojechali bez Ciebie. Pewnie chodzą i szukają Cię po Jarmarku…
-Nie widziałem Naokiego, ale mam jego numer telefonu. Kiedyś robiliśmy razem projekt na plastykę i wymieniliśmy się kontaktami. Napiszę do niego.-powiedział wyjmując telefon i wystukując sms. Prosty i krótki.
”Vendell, Vendell-sensei, znaczy Twój brat, zgubił Was i nie ma telefonu żeby do Ciebie zadzwonić. Przypadkiem się spotkaliśmy i poprosił bym się z Tobą skontaktował. Co mu przekazać?”
Odpowiedź przyszła szybko i właściwie byłą jeszcze krótsza.
-Vendell-sensei, rodzina będzie czekac po fajerwerkach na parkingu przy aucie… Reagan-sensei, szkoda, że Sensei nie zobaczy pokazu fajerwerków. Podobno to ma być cos naprawde pięknego. Może będzie trochę widać z domu Senseia? Dobranoc i udanej reszty wakacji. –pożegnał się z nauczycielem, zostając sam z Arisee i Naną. Upiekli jeszcze po dwie pianki dla każdego, kiedy zaczął się pokaz fajerwerków. Trwał kilka minut, ale był naprawdę zachwycający. Wszyscy wpatrzeni byli w trzaskające na niebie kolorowe iskry, więc Ryu wykorzystał to by na chwilę dotknąć dłonią dłoni Arisee. Miał ochotę chwycić ją i spleść palce z jego palcami, ale to byłoby zbyt ryzykowne, więc ledwie na sekundę nakrył dłonią jego dłoń i uśmiechnął się, wpatrując się w roziskrzone niebo.
Po pokazie jarmark zaczął się zwijać na dobre. Tylko barmanka nie składała jeszcze baru, czekając na ostatnie osoby pragnące się napić piwa.
-Możemy odprowadzić Senseia do parkingo, idziemy w tę samą stronę. –powiedział spokojnie. Ledwie odeszli od ogniska, a Nana wyrażnie zaczęła drżeć. Ryu zdjął bluzę i otulił nią siostrę, a później objął ją przytulając do siebie. Kiedy oddalili się od łąki, spojrzał krótko w oczy Arisee uśmiechając się przepraszająco.
Wiesz, że to Ciebie wolałbym teraz tulić, prawda?
Zatrzymał się, gdy parking był już wyraźnie widoczny, co ciekawe było na nim już niewiele aut.
Stąd już trafisz bez problemu… a lepiej by Naoki nas nie widział razem.
-Pójdziemy już. Robi się naprawdę późno, Nana jutro o czternastej wyjeżdża, a musi jeszcze się spakować, zjeść obiad przed wyjazdem no i mam jeszcze nadzieję, że ktoś nas odwiedzi nim Nana pojedzie. Dobranoc, Sensei.–powiedział, przemycając w swojej luźnej wypowiedzi przypomnienie prośby, by Arisee odwiedził go następnego dnia.
Miał ochotę pocałować Arisee na pożegnanie, ale tego też zrobić nie mógł. Uśmiechnął się tylko trochę smutno i skierował się z siostrą w stronę miasta.
[z.tematu]

Westchnął cicho z ledwie skrywaną ulgą, że jego kochany braciszek postanowił jednak wymienić się z Ryu telefonami. Cieszył się też, że rodzinka postanowiła na niego zaczekać, mając nadzieję, że znajdą nieogarniętego syna, jak tłum nieco się przerzedzi.
- W takim razie, zostanę jeszcze chwilę. - odparł. - Raegan-sensei, przepraszam za kłopot. - autentycznie było mu przykro, że narobił koledze z pracy problemów. - Możesz wracać spokojnie do domu. I dziękuję za dotrzymanie mi towarzystwa. I jeszcze raz przepraszam za zamieszanie.
Gdy zostali we trójkę, właściwie nie rozmawiali ze sobą. Nana tylko co jakiś czas szczebiotała, komentując swoim śpiewnym głosikiem różne rzeczy. I chociaż głównie skupili się na konsumpcji upieczonych pianek, wcale nie czuli, żeby atmosfera była jakaś ciężka, czy nerwowa.
Punktualnie o dwudziestej drugiej rozpoczął się wyczekiwany pokaz fajerwerków. Widać było, że organizatorzy naprawdę się postarali. Niebo co i rusz rozświetlała feeria barw.
Arisee uśmiechnął się leciutko, czując dotyk dłoni kochanka na jego własnej. Mimo, że trwało to ledwie kilkanaście sekund, dało mu jasny przekaz. "Jestem tu, obok Ciebie".
Jak tylko pokaz się skończył, Arisee zebrał się z ławki, przeciągnął się, po czym chwycił pluszową pandę. Na propozycję odprowadzenia na parking, skinął głową.
- Byłbym naprawdę wdzięczny. O ile to nie problem. - dodał szybko.  Zaraz też wolnym krokiem zaczęli iść w stronę parkingu. Widząc, jak Ryu opiekuje się siostrą, jak czule obejmuje ją i uważa, żeby nie zmarzła, aż się uśmiechnął. A uśmiech ten poszerzył się jeszcze bardziej, po sekretnej wymianie spojrzeń z kochankiem.
- Dziękuję za wszystko. - powiedział, gdy zbliżyli się do parkingu. Domyślał się, że kochanek nie bardzo chce podchodzić bliżej, głównie ze względu na Naokiego. - Dobranoc, Wam. I naprawdę cieszę się, że Was spotkałem.

Ryu, pamiętam. I przyjdę. Na pewno przyjdę. - pomyślał, słysząc subtelną aluzję w głosie kochanka.
Postał jeszcze chwilę, patrząc za odchodzącym rodzeństwem, po czym skierował się do samochodu. Mama oczywiście zaczęła wzdychać, że "taki duży, a ciągle się gubi", ojciec zaczął się śmiać, a Naoki był chyba jeszcze bardziej oburzony niż wcześniej i nie odezwał się do Arisee ani słowem. Ostatecznie, po krótkiej wymianie zdań całą rodziną wsiedli do samochodu i odjechali.

Po dość długim wybieraniu biżuterii w końcu udało im się cokolwiek kupić i mogli wrócić do włóczenia się po łące. Oczywiście Aiko nadal na wszystkie możliwe sposoby starał się wyciągnąć informacje od Blacka, niestety dla niego, z marnym skutkiem, bo szarooki był wyjątkowo uparty. Kilka razy prawie skończyło się to oberwaniem torebką przez szkarłatnowłosego, gdyż starał się odwrócić uwagę kuzyna i to za pomocą każdej metody jaka przyszła mu na myśl. Z tego też powodu prawie zginął po oblaniu zielonookiego colą. Jednak uważał, że było warto to zrobić dla widoku jaki po tym zajściu przedstawiał sobą rudowłosy. Udało mu się nawet zrobić zdjęcie! Co prawda nie wiedział jak mógłby je wykorzystać, ale uznał, że kiedyś może mu się przydać.
Zmrok zapadł wyjątkowo szybko, co prawda z samego ogniska nic nie zjedli, bo młodszy chłopak uparcie odmawiał spożycia czegokolwiek, co było kaloryczne, a rudy wyjątkowo postanowił cierpieć razem z nim. Głównie dlatego, że jego zdaniem pianki wyglądały podejrzanie, a mięsa po prostu nie tknąłby nawet, gdyby od tego miało zależeć jego życie. Tak więc lekko znudzeniu przesiedzieli w tym ścisku jeszcze trochę w oczekiwaniu na największą atrakcję wieczoru, której to Ichiro nie zamierzał sobie odpuścić.
Po fajerwerkach powolnym krokiem udali się w drogę powrotną, która niemiłosiernie się Blackowi dłużyła. Zapewne miało to związek z pytaniami i groźbami Aiko. Z jego słów dało się wyczytać, że w jego planach na najbliższe dni zaczęła figurować pozycja: "odwiedzić kuzyna i zdobyć zeznania".

[z/t x2]