Cztery ściany Endo Ryu - TEMAT ZAMKNIĘTY

Mieszkanko Endo mieści się w jednej ze starych, ale cichych i spokojnych kamieniczek. Chłopak zamieszkał tu dopiero w tym roku. Pierwszy rok szkoły spędził w akademiku, co było dla niego istnym piekłem. Ciągłe imprezy, roześmiani koledzy biegający po korytarzach, wspólne łazienki i fakt, że ktoś ciągle wpadał by coś pożyczyć doprowadzał go do furii. Teraz chłopak mieszka sam w budynku niemal pełnym starszych osób lub ludzi pracujących, których ciągle nie ma w domu. Dzięki temu ma ciszę, spokój i warunki do nauki. Przez to też jest jeszcze bardziej samotny, do czego nigdy się nie przyzna.

Mieszkanie Endo to kawalerka składająca się z jednego pokoju, łazienki i niedużego korytarza z aneksem kuchennym. Wydawać by się mogło, ze mieszkanka w starych kamienicach zawsze są przytulne i ciepłe, ale mieszkanie Endo łamie ten stereotyp. Jest urządzone prosto, chłodno i zwyczajnie. Ściany pomalowane na zimne odcienie niebieskiego, bieli i miętowej zieleni sprawiają wrażenie sterylnej czystości i przywodzą na myśl szpital. Wszystkie meble są proste, białe lub w kolorze surowego drewna. Pochodzą z popularnej "ikei" i nie ma w nic wyjątkowego. Samo mieszkanie sprawia wrażenie jakby ktoś celowo urządził je tak, by było chłodne, surowe i zniechęcało innych. W mieszkaniu prawie wcale nie ma okien. Jest tylko, jedno duże - w pokoju. To najbardziej przyjemny element całego mieszkania. Za oknem widać w dole ostatnie dwa budynki na obrzeżach miasta, a później znajdującą się nieco dalej łąkę i las. Czasami gdy latem otworzy się je szeroko można wyczuć dobiegający stamtąd zapach drzew iglastych.

W pokoju znajduje się duża szafa z ciemnego drewna, regał na książki, dość duże, miękkie łóżko, wygodny oliwkowy fotel, szafka nocna i dwa biurka. Jedno z nich służy do nauki. Przy nim Endo udziela też korepetycji słabszym uczniom. Zazwyczaj stoi na nim tylko lampka, czasami leżą tam zeszyty lub notatki, ale nic poza tym. Drugie to prawdziwy kącik Endo, przy którym chłopak spędza najwięcej czasu. To ładny mebel z ciemnego drewna pełen szuflad i szafek. Na biurku stoi duży, płaski monitor komputera, klawiatura i mysz komputerowa oraz nieduży głośnik. Gdzieś pod nim znajduje się jednostka centralna komputera i kolumny podłączone do owego głośnika. Przy biurku stoi czarny, wygodny, obrotowy fotel. Wygląda on jakby o dziwo był najdroższym meblem w mieszkaniu. Nad biurkiem wisi ramka z jedynym zdjęciem, przedstawiającym odmłodzonego o jakieś trzy lata Endo i siedzącą mu na ramionach roześmianą dziewczynkę. Wyglądała ona na sześć lat i choć nadal miała dziecięco pulchne policzki, przypominała nieco Endo.

Łazienka jest prosta, wyłożona w całości białymi płytkami. W kącie znajduje się szklana kabina prysznicowa. Jest tu kilka niebieskich szafek, umywalka, sedes i stara pralka automatyczna, która strasznie buczy podczas prania i nieco już przecieka. Pomieszczenie jest skromne ale czyste. Wszystko jest starannie ułożone. Wydawać by się mogło, że przesunięcie choćby kostki mydła o centymetr psułoby już ten ład i porządek.

Korytarz jest jednocześnie kuchnią. Tuż przy drzwiach wisi wieszak na płaszcze i stoi nieduża szafka na buty. Głębiej znajduje się mały blat kuchenny, na którym stoi dwupalnikowa elektryczna kuchenka i suszarka na naczynia. Jest tu jeszcze elektryczny piekarnik, lodówka, kuchenka mikrofalowa, umywalka, okap i kilka wiszących szafek. Wszystko jest dość ciasno upchnięte, jakby brakowało miejsca by to tu pomieścić. W kuchni z jakiegoś powodu zawsze pachnie cytrynami.

Widząc, że Ryu sam, bez jakiejkolwiek inicjatywy ze strony Arisee, ściągnął swoją koszulkę, aż się uśmiechnął.

- Widzę, że bieganie i siłownia dały efekt. Bardzo… przyciągający uwagę efekt. – Arisee wręcz nie mógł oderwać oczu od delikatnych, lecz i tak widocznych, mięśni na brzuchu chłopaka. Jednak czując dłoń Endo na swoim kroczu i jego usta torujące sobie drogę po jego klatce piersiowej, sunące coraz dalej i dalej, doskonale znające ostateczny cel wędrówki.

Wtedy zdał sobie sprawę, że Ryu już dawno przejrzał go na wylot. Wszystkie jego reakcje znał i wiedział co zrobić, żeby doprowadzić Arisee na skraj i sprawiał, że wił się i nie potrafił zrobić nic więcej jak tylko błagać o więcej.. I wtedy zaświtał mu w głowie iście szatański pomysł. Który też zaraz zaczął wprowadzać w życie. Nie miał co prawda pewności, jak na to zareaguje Ryu, jednak wiedział jedno. Nuda im nie grozi.

- Może trochę zmienimy taktykę, co? – uśmiechnął się szelmowsko, po czym zwinnym ruchem wyplątał się z objęć kochanka i zszedł z łóżka. Nie odszedł jednak daleko, bo tylko w okolice szafki nocnej. Po czym jednym, wprawnym ruchem zsunął z siebie i tak już rozpięte spodnie. Zaraz też wrócił na łóżko i usiadł w rozkroku na kolanach partnera, z uśmiechem wpatrując się w zszokowane czarne oczy. Objął go za szyję i przyciągnął do powolnego pocałunku.

- Chyba nie mam dzisiaj ochoty na samo leżenie i pachnienie. Pobawmy się jakoś inaczej. – zaproponował.

Arisee z zadowoleniem odnotował fakt, że nowa zabawa przypadła kochankowi do gustu. Mruknął cicho, czując obejmujące go zaborczo ramiona i dłonie, uparcie przesuwające się w stronę jego pośladków.

- Zabawa zdecydowanie nie obejmuje trzymania rąk przy sobie. – zaśmiał się cicho do ucha Ryu, kreśląc jednocześnie samym opuszkiem palców różnorakie wzorki na jego ramieniu. – Ale może po kolei. Najpierw może pozbędziemy się tych spodni, co? Przeszkadzają. – zamarudził nieco, robiąc minę nadąsanego dziecka, jednak roześmiane, błyszczące niemal z uciechy szare oczy, mówiły wszystko.

Lewa ręka, dotychczas kreśląca na ramieniu partnera wzorki, powoli zaczęła sunąć w dół, badając po drodze wszystko co tylko się dało. Gdy już niemal dobrnęła do celu, zawróciła, jakby złośliwie, koniec końców jednak spoczęła na rozporku jeansów Ryu. Arisee rozpiął go powoli, niemal zbyt wolno. Zaraz potem uniósł się lekko, tym razem nie uciekając nigdzie, i, ciągnąc ponaglająco za szlufki spodni, usiłował je ściągnąć z Endo.

Uśmiechnął się lekko, widząc jak Ryu za wszelką cenę stara się udawać, że nic go nie obszedł fakt nie natychmiastowego rozpięcia jeansów. Kiedy jednak bez sprzeciwu uniósł biodra, pozwalając na bezproblemowe zdjęcie mu spodni, Arisee pochylił się i nagrodził go delikatnym pocałunkiem. Nie trwał on jednak długo, bo zaraz usta Arisee przeniosły się dalej, całując szczękę kochanka, od brody aż po ucho.

- Lubisz być tu całowany, prawda? Sam mi to powiedziałeś. – szepnął cicho.

Przysunął się bliżej, ocierając się subtelnie o ukrytą jedynie za cienkim materiałem bokserek męskość Endo. Czuł doskonale, że zabawa miała wpływ na partnera, na niego zresztą też działała w równym stopniu. Postanowił więc, że trzeba zakończyć etap rozbieranek.

- Oczywiście, że lepiej jest bez spodni. – pokiwał twierdząco głową. – Jednak zabawa jest jeszcze lepsza, kiedy w ogóle nie ma się na sobie ubrań. – ułożył dłonie na biodrach Ryu i kiedy mówił, ciekawskie palce bawiły się gumką od jego bokserek, czasem nawet zaglądając pod nią. – Więc jak? – zapytał zaczepnie, doskonale znając odpowiedź na swoje pytanie i wiedząc, że zaraz obaj skończą na tym łóżku całkiem nadzy.

- Wcale nie bezczelnie. – oburzył się, gdy tylko Ryu uwolnił jego usta po pocałunku. – Robię to, żeby było Ci miło i przyjemnie. – uśmiechnął się pogodnie.

Mruknął cicho, czując dłoń kochanka pomiędzy pośladkami, po czym wypiął się jeszcze bardziej, chcąc wyjść naprzeciw pieszczocie. Jednak bokserki utrudniały mu pełne cieszenie się dotykiem i coraz bardziej go irytowały.

- Już się go pozbywam. Daleko nie ucieknę. – ucałował Endo w czoło, po czym zszedł mu z kolan, usiadł na łóżku obok i ściągnął z siebie bieliznę. Przy okazji ściągnął też bokserki chłopakowi, bo nie sądził, żeby ten drugi raz wypuścił go ze swoich objęć. Już teraz czujnie go obserwował, gotowy w każdej chwili złapać niesfornego kochanka, gdyby ten miał zamiar oddalić się na dalej niż metr.

Arisee aż się uśmiechnął. W takich chwilach zaborczość Ryu był po prostu urocza. Nie wystawiał więc jego cierpliwości na katorżnicze próby, tylko ponownie usadowił się na kolanach partnera. Zaraz też został objęty i przyciągnięty do kolejnego, lecz i tak niesamowitego, pocałunku. Gdy się pochylał, ich nagie ciała zetknęły się ze sobą, przez co po kręgosłupie Arisee przebiegł dreszcz ekscytacji. I tak, niemal całkowicie leżąc na kochanku, nie mógł przestać się delikatnie o niego ocierać.