Naołajki 2014 (zakończony)

Naołajki!  Czy jakkolwiek inaczej można połączyć słowo Mikołajki i imię Naoki. W  każdym razie Nao, choć urodziny ma dopiero pierwszego stycznia, wyprawia  je ze sporym wyprzedzeniem, bo:
1. Mikołajki to fajny motyw i dodatkowa okazja do zabawy
2.  Za chwilę święta, wszyscy rozjadą się do domów, potem każdy sylwester w  swojej grupce i na urodzinach byłoby mało osób ;< Za mało!

Zabawa  miejsce będzie miała w internacie - Pokój numer 15 (ale piszemy tutaj) . Zaproszeni są wszyscy uczniowie  szkoły, mieszkańcy internatu, każdy, na kogo Nao trafi, aby go zaprosić.  Generalnie wstęp wzbroniony wyłącznie nauczycielom i całej reszcie  osób, która mogłaby chcieć doprowadzić do rozwalenia zabawy ;<

Plan?
Spotykamy  się o dwudziestej. Mikołajkowe przebrania (i ciasteczka!) mile  widziane. Potem... cóż, tańce, zabawy, karaoke, cokolwiek nam wpadnie do  głowy.

Informacje techniczne:
06.12.14. Zbieramy się! W pokoju nr 15. Czas forumowy - 20.00, czas na żywo... no, powiedzmy do 07.12.14, 17.00
Nie planujemy się nigdzie przenosić, więc chyba nie trzeba więcej ram czasowych.

PS. Arisee wie o imprezce, więc jest ona legalna Smile Dodatkowo wybywa z internatu, także nikt nie będzie robić niezapowiedzianych nalotów.

Naoki nawet nauczył się już chodzić z gipsem. Względnie. Minęło kilka dni, testował jak się na tym stoi i odkrył, że w sumie to jak stoi na zagipsowanej nodze to jest jakieś cztery centymetry wyższy! Do momentu, w którym nie glebnie, ale co tam.
W każdym razie dzięki nowej zdolności, nie miał problemu z ogarnięciem pokoju. Nie robił wiele, po prostu pochował co cenniejsze rzeczy, żeby nie zostały okaleczone przez kogoś zbyt rozbawionego, zostawił laptopa i głośniczki, jakie do niego miał. Do tego trochę posprzątał i wywietrzył (święty Mikołaj w prezencie Julienowi) dokładnie pokój z jakichkolwiek "malarskich" zapachów. Emilkę dla bezpieczeństwa przeniósł do pokoju kolegi, który się na to zgodził.
Jedzenie, jakie sam kupił rozłożył, gdzie się dało, co alkoholowego także - skoro już upewnił się, że Arisee nie wpadnie do jego pokoju na obchodzie. Puścił jakąś muzykę i siadł na łóżku, czekając w nadziei, że ktoś wpadnie mimo, że postanowił coś zrobić w sumie to na ostatnią chwilę. Niby mógł się zdecydować na jakikolwiek inny termin, ale jakoś... no, Mikołajki to fajna okazja.

Wymykanie się z domu nigdy nie mogło być mądrym pomysłem, ale Black chwilowo miał to gdzieś. Oczywiście wiedział, że Lyuka wkurzy się jak się w końcu dowie, o tym że rudzielec poszedł na te urodziny, chociaż już rozmawiali na ten temat i odpowiedź ciemnowłosego była co najmniej nieprzychylna. No ale kto by się słuchał w tak idiotycznej sprawie? Z resztą w razie czego wziął przecież telefon, więc jeśli Rosjanin będzie chciał się dowiedzieć, gdzie go znowu wcięło, to na pewno znajdzie sposób by się z nim skontaktować. A jak nie z nim, to z Ichiro, który też powinien być gdzieś w okolicy.

Westchnął mijając kolejne drzwi, zaraz powinien być na miejscu, ale jak na razie nie dość, że nie widział żadnych ludzi, to na dodatek nie słyszał nic co mogłoby zwiastować imprezę. Zdziwiło go to, bo wyjątkowo tym razem olał dobre wychowanie, które wręcz wrzeszczało o to by był punktualnie i przyszedł z opóźnieniem. Gdy stanął przed drzwiami oznaczonymi numerem piętnaście, nie kłopocząc się pukaniem wszedł do środka i spojrzał na jedyną osobę, która przebywała w pokoju.
-Czyżby pająk wszystkich wystraszył?-zapytał unosząc brwi i podchodząc bliżej tego matematycznego kaleki, w którego uczenie dał się kiedyś wrobić. Podał mu prezent, będąc praktycznie stuprocentowo pewnym, że jasnowłosemu się on spodoba. Jakby nie patrzeć ostatnio coś mu o tym gadał kiedy na bezczela wyżerał mu czekoladę.
-Najlepszego i czego tam sobie jeszcze życzysz.-powiedział i usiadł obok niego, a siatkę ze słodyczami rzucił na poduszkę.

Gdy usłyszał o imprezie wiedział, że nie może tego przegapić. W końcu jaka impreza może być udana bez słodziasznego, wpychającego-się-wszędzie-gdzie-nie-trzeba maluszka? Oczywiście, że żadna!
Szedł dziarskim krokiem po korytarzu, z bananem na twarzy i z prezentem w rękach. Nie znał bardzo Naokiego, ale według relacji osób dłużej go znających dobrał odpowiedni prezent.
Mam nadzieję, że mu się spodoba.
Otworzył drzwi już na wstępie krzycząc:
- Wszystkiego najlepszego!
Po czym o mało się nie wywracając podbiegł do solenizanta i wręczył mu prezent.
- Jestem Shiro, może mnie nie znasz, ale chcę się z tobą zaprzyjaźnić! Mam nadzieję, że prezent ci się spodoba!
Usiadł na łóżku i czekał na innych gości, od czasu do czasu szczerząc się pod nosem.
Coś bardzo długo nie był na żadnym przyjęciu.

- Zyczen ci nie bede skladal, bo do twoich urodzin daleko, ale prezent i tak dostaniesz - oznajmil na wejsciu Natsu, wpadajac spoznionym. No bo jak sie nie spoznic, jak siedzialo sie w galerii usilujac znalezc prezent dla mlodszego Vendella?
Podal owiniety jak cukierek w kolorowy papier z reniferami prezent. Taka metoda zawijania prezentow byla definitywnie najprostsza, wiec Natsu z uporem maniaka stosowal ja od lat.
W srodku prezentu byl kubek w gwiazdki, w ktory wcisniety byl renifer trzymajacy pedzel. Nastolatek nie mial bladego pojecia, jakiego pedzla moglby potrzebowac kolega z klasy, wiec wybral na chybil trafil liczac na lut szczescia, ze akurat ten Naokiemu sie spodoba.
- I zadnego alkoholu, zrozumiano? Zero, wcale, ani kropla - zastrzegl od razu, grozac palcem. Wciaz mial w pamieci poprzednia impreze na strychu, gdzie w ramach jakiejs chorej zabawy Naoki wraz z Julienem postanowili dolac mu procentow do soku.

Naoki w pierwszej chwili już myślał, że nikt nie wpadnie, kiedy nagle zaczął przychodzić jeden spóźnialec za drugim. Uśmiechnął się szeroko do każdego kolejnego, witając się radośnie i dziękując także za prezenty.
- Emilka się wyniosła, więc chyba o to martwić się nie trzeba. Jutro do mnie wróci. - powiedział. Trochę żałował, bo i uważał, że mogłaby być idealnym pupilkiem imprezy, jednak życie ukochanego zwierzątka było dla niego więcej warte, nić kilka godzin dobrej zabawy.
- Jasne, Natsu... raz mi wystarczy. - zdecydowanie nie miał ochoty powtarzać sytuacji z Natsukim tulącym się do niego i zdecydowanie przekraczającym jakiekolwiek Naośkowe potrzeby związane z przestrzenią osobistą w miejscu pełnym pedalstwa.
Bo tak. Zrozumiał już, że w tej szkole heteroseksualny chłopak to ewenement. Już nawet chłopak w kiecce nie szokuje tak mocno.
- Poza Natsu jest tu ktoś nadmiernie uczuciowy po alkoholu? - uśmiechnął się lekko, uznając, że cokolwiek zacząć można. Jacyś ludzie pewnie dotrą, póki co nawet trójka to nie tak źle. Puścił muzykę i otworzył pierwszą butelkę, coby się wszyscy - prócz Natsu - napili.

Ichiro wcale nie uważał, żeby się jakoś szczególnie spóźnił. Po prostu... dogadanie się z Shinem - samo wpadnięcie na to, że możnaby go zaprosić! - ubranie się, potem przebranie, dopasowanie fryzury. Może i to mała posiadówka na kilka osób, ale prezentować się trzeba, skoro chodzi tu o osoby, które na co dzień widzą go w tym koszmarnie obojniaczym mundurku. I, skoro wpada z kimś. Przystojnym kimś, kto trochę siadł mu na łepetynce z resztą.
Kiedy wszedł - jednak w ołówkowej, ładnie dopasowanej, czarnej spódniczce do pół uda, z lekkim dekoltem, absolutnie nieświadom tego, że jest najgorszą zmorą organizatora imprezy, ciągnąc za sobą partnera, uśmiechnął się radośnie.
- Wcześnie zaczynacie, co to ma być? Nawet nie można się porządnie przygotować. - pokręcił głową z jawną dezaprobatą, siadając zaraz obok swojego przyszywanego kuzyna i robiąc miejsce z drugiej strony dla Shina.
- Zapomniałbym. Wszystkiego najlepszego. Nie mieliśmy za wielu okazji, żeby się poznać, ale mam nadzieję, że ci się spodoba. - wręczył blondynowi prezent. Cóż, miewał wrażenie, że Naoki zawsze dziwnie spieszy się, kiedy on podchodzi, ale... co poradzi, może to zajęty człowiek... bo jak to, homofob w tej szkole?

Dziwnie się czuł z faktem, że został zaproszony na imprezę urodzinową. I to jeszcze do licealistów.
Przecież ja nawet nie znam tego dzieciaka... Eh, no ale obiecałem Ichiro, że będę.
Można powiedzieć, że jemu nie umiał odmówić. Nie miał na to sił? Albo po prostu ten miał silne argumenty? A może chodziło jeszcze o coś innego? Raczej nie będzie się nad tym teraz głowił.
Nim się zorientował, został zaciągnięty przez Aiko, do jednego z pokoi.
Chociaż jest na co popatrzeć.
Student, wśród licealistów - będzie ciekawie.
- Dobry. - Uśmiechnął się pogodnie, zerkając w stronę solenizanta.
Wręczył mu prezent, po czym .. Wycofał się. Usiadł obok Ichiro.
- Na pewno uważasz, że moje przyjście tu to dobry pomysł? Nie chcę sprawiać kłopotu, czy coś.

Typowy Anglik, nawet jak się spóźniam, to jestem pierwszy.
Uśmiechnął się do własnych myśli, z dość sporym zadowoleniem obserwując wzrost liczby ludzi przebywających w pokoju. Zdążył się już nawet zacząć martwić, że będą siedzieć tylko we dwóch, no ale na szczęście okazało się, iż niepotrzebnie sobie tym zawracał głowę.
Gdy w końcu jego kuzyn raczył się pojawić, rudy całkowicie bezczelnie zaczął się przypatrywać osobie, którą ze sobą przyprowadził, jednocześnie analizując ich ostatnie rozmowy i starając się przypomnieć sobie czy wspominał o kimś podobnym. Kiedy tylko Aiko usiadł obok niego, bez zbędnych słów pocałował go w policzek na powitanie i objął go w pasie, po czym uśmiechnął się do towarzyszącego mu mężczyzny, którego tożsamość nadal pozostawała dla niego zagadką. Po chwili uznał, że po prostu użyje imienia ostatniej osoby, o której opowiadał mu młodszy chłopak, najwyżej chybi i tyle.
-Ty zapewne nazywasz się Julien, milo cie w końcu poznać. Ichiro sporo o tobie opowiadał. Ja jestem Erin, kuzyn tej małej diwy.-przywitał się ze znajomym zielonookiego diabła.

Kiedy Aiko szykował się do wyjścia, Hiro siedział na łóżko i patrzył uważnie na wszelkie zabiegi upiększające współlokatora. Korciło go, by spytać, czy wybiera się na randkę. I oczywiście zapytał. Zdziwił się, gdy z ust Ichiro padło stwierdzenie o jakimś posiedzeniu czy tam urodzinach. I zaczęło się namawianie, aby poszedł. W końcu "chodzi" do tej szkoły od trzech miesięcy, ale nadal nikogo nie znał. Okumura w końcu uległ, i ugodowo powiedział, że potem się zjawi.
Skombinował prezent, jeśli słodycze można oczywiście tak nazwać. Nie wiedział, co jeszcze mógłby zrobić, więc ruszył do pokoju wskazanego przez Ichiro. Nadal się zastanawiał jak to możliwe, że nikogo nie zna. W końcu jednak wpadł, co było tego przyczyną. Był nałogowym wagarowiczem i rysownikiem, więc zawsze przebywał sam. Teraz miał okazję kogoś poznać.

Wchodząc do pokoju, gdzie odbywało się owe posiedzenie zobaczył, że faktycznie nikogo nie zna. Niektórych kojarzył z widzenia. Dość często przecież mijali się na korytarzach w szkole lub internacie. Jednak nawet nie znał ich imion. Zauważył swojego współlokatora siedzącego między jakimś czerwonowłosym chłopakiem, a trochę starszym brunetem, który już na pierwszy rzut oka nie wydawał się być licealistą.
Szybko ocenił, kto jest solenizantem. Chłopak o kulach. Podszedł i dał mu kolorową torbę.
-Wiem, że się nie znamy, ale najlepszego. Mam nadzieję, że słodycze mogą być.-powiedział i poszedł poznać towarzyszy swojego kolegi z pokoju.

Pedał. W kiecce. Przyszedł. Z facetem. Erin daje mu buzi. Tyle mózg Naokiego zdołał zarejestrować, zanim na sekundę lekko się przegrzał. Okej. Jego mina lekko zrzedła. Zaledwie odrobinkę. Serio. Nie jego wina, że nie potrafi ukrywać emocji, a jakoś niefajnie mu się zrobiło, jak pomyślał, że TO w kiecce to facet. Czy oni muszą się tak obnosić? Robić szum wokół siebie? Nawet nie mógł przyjść, jak wszyscy, normalnie...
I... Julien? Aż otworzył szeroko oczy. Niby wiedział, że Julien jest... jak oni wszyscy. Ale jakoś inaczej go traktował. A on spotykał się z TYM? Chociaż Erin zwrócił się tak do studenta. Oby to nie była pomyłka, w końcu mogą mieć tak samo na imię...
- Em... hej. W porządku. Dzięki. - przyjął prezenty i starał się po prostu być uprzejmy, choć zrobił się spięty. Na szczęście dla niego, zaraz wpadła kolejna osoba, lekko odciągając Naośkową uwagę od monstra w sukience.
- Hej. I bez prezentu mogłoby być, dzięki. Fajnie, że wbiłeś, siadaj. - uśmiechnął się, starając się skupić uwagę raczej na nowej osobie, po czym po prostu polał wszystkim, bo i co miał zrobić.

Reito był spóźniony.
Co, o zgrozo, nigdy mu się nie zdarzało. Był idealnie punktualny.
Niestety, prezent dla Naokiego sam by się nie kupił. Akarai z ulgą przyjął propozycję chłopaka od techniki - facet zadał kilka pytań o solenizanta i doradził jak umiał. Reito był mu nieskończenie wdzięczny i nawet dał się porwać na kawę przed.
Wszedł do pokoju Vendella z duszą na ramieniu. Nikogo tu nie znał, ale po chwili wypatrzył Ichiro Aiko, diwę w spódnicy.
Przywitał się, ciesząc się, że jest tu ktoś względnie znajomy. To dodawało mu otuchy.
- Wszystkiego najlepszego, Naoki. - rzekł z uśmiechem do solenizanta, wręczając mu prezent - dużo słodyczy i kilka pędzli. Miał nadzieję, że się spodobają. Wybierał je uważnie, bazując na tym, co widział na plenerze. Oprócz tego prezent zawierał małą karteczkę z numerem telefonu ślicznej barmanki z dyskoteki. Widział, że Naoki wodził za nią wzrokiem.
- Dużo gości. - wymamrotał, trochę przytłoczony. Ta impreza była stanowczo różniąca się od tych, na jakich dotychczas bywał. Z lekka go to przerażało. Niemal wszyscy byli uczniami i Reito stwierdził, że trochę brakuje mu atmosfery w internacie i samego liceum. Skończył je rok wcześniej i żeby się nie rozleniwić, ciągle się czegoś uczył. Wuj powiedział, że jeśli Reito się przyłoży, to będzie mógł ominąć pierwszy rok studiów i wskoczyć od razu na drugi. Niestety, to wiązało się z wyjazdem, a na to Akarai nie miał najmniejszej ochoty.

Z niemałym zainteresowaniem, obserwował nowych gości. Wszyscy tacy młodzi. Licealiści.
A przecież on nie był taki stary, miał ledwie 20 lat.
Przy nich mam wrażenie jakbym był jakimś staruszkiem. Może coś w tym jest?
Z zamyślenia wyrwały go słowa, znajomego Ichiro.
Na początku miał ochotę parsknąć śmiechem. Potem jednak zaczął się zastanawiać kim jest ten cały Julien. Skoro Ichi o nim mówił swojemu kuzynowi, to pewnie ktoś ważny dla niego.
Eh, więc po jaką cholerę zaprosił tu mnie?
- Uh... - Westchnął cicho, przenosząc już całą swoją uwagę na Erina. - Miło mi Cię poznać, ale nie... Nie jestem żaden Julien. Nazywam się Shinya. Shinya Alec Lacroix. Przykro mi, że Cię rozczarowałem. - Posłał mu nieco złośliwy uśmieszek.
Wciąż miał jednak wrażenie, że jest na nieodpowiednim miejscu, o niewłaściwym czasie.
Może po prostu Ichiro chciał zaprosić tego całego Juliena, ale on nie miał czasu, to ja robiłem za koło ratunkowe. Coś w tym jest, yh.
Zerknął kątem oka, na zbliżającego się do nich dzieciaka.
Hm... Ma ładne oczy, złote.
- Cześć.

Zapukał do pokoju z wielkim ciastem w ręku, które wyglądało jakby upiekł jej i udekorowała jakiś znawca w tym temacie. Po chwili chłopak otworzył drzwi. -Hej, Wszystkiego Najlepszego, proszę.-wyciągnął w jego kierunku dłonie by podać mu ciasto. Rozejrzał się nieco i westchnął cicho.

Uśmiechnął się do gospodarza, po czym podszedł do współlokatora. Na jego ustach cały czas gościł uśmiech. W sumie zapowiadała się fajna zabawa.
Jego wzrok skierował się na Ichiro i czerwonowłosego kolegę. Z zamyślenia wyrwał go jakiś głos.
-Cześć. - uśmiechnął się i usiadł obok nieznajomego. -Jestem Hiro, a Ty?- jego złote oczka patrzyły dokładnie w oczy rozmówcy.
Okumura nagle zauważył coś, czego bardzo pragnął młody od wyjazdu z rodzinnego domu. Alkohol!
-Chcesz się napić czegoś mocniejszego?-skoro inni mogli. to czemu on nie? W końcu to posiadówka, tu wiek się nie liczy. Zresztą i tak nikt nie wiedział ile ma lat. No, może z wyjątkiem Ichiro.
Nie czekając na odpowiedź, wstał i poszedł po dwie porcje. Dla siebie i najstarszego z towarzystwa. Wziąłby kieliszki też dla pozostałej dwójki, jednak zabrakło mu rąk.

Shiro siedział gdzieś na boku, nie zwracając na siebie szczególnej uwagi. Czuł się trochę nieswojo, był nowy i nie znał tu nikogo.
Próbował nawiązać jakiś kontakt, ale nie wiedział, do kogo konkretnie zagadać.
Spoglądając po gościach, Shiro zauważył, że nie tylko on siedzi sam. Wstał i podszedł do chłopaka, który przyniósł ciasto. Wydawał mu się lekko przygnębiony.
- Cześć. Coś się stało? Wydajesz się jakiś taki... przybity.

Kei podał ciasto solenizantowi, ściskając go i składając życzenia. Nie znała chłopaka zbyt długo. Tak czy siak usiadł w wolnym miejscu przyglądając się co się tutaj wyprawia. Jakoś nie chciał wcinać się w rozmowy innych, a posiedzieć chwile można. Widząc jednak jak pewien chłopak podchodzi do niego posłał mu uśmiech. - Czemu tak myślisz? Pewnie mega strasznie wyglądam co?-spytał mając nadzieję, że chłopak usiądzie.

Ma śliczny uśmiech.
- Nie, nie o to chodzi. Wcale nie wyglądasz strasznie.
Shiro z lekkim, wręcz nostalgicznym uśmiechem na ustach usiadł koło chłopaka. Wzrok utkwił gdzieś przed sobą, nie patrząc na nic konkretnego.
- Siedziałeś sam i sprawiałeś wrażenie smutnego.
Jego głos był ledwo słyszalny przez hałas panujący w pokoju. Przetarł lekko oczy i spojrzał bardziej przytomnie na nieznajomego.
- Jestem Shiro Usami, a ty? - posłał mu "firmowy uśmiech numer 5".

Naoki z radością przywitał wszystkich nowych gości i dostrzegł, że wreszcie zaprzestali oni milczenia. Cóż, bycie wodzirejem na posiadówce to ostatnie o czym marzy ktokolwiek. Zostawił po prostu butelkę na stole i uznał, że wszyscy sobie spokojnie poradzą. Sam podszedł do Akaraia, który widocznie czuł się tu zagubiony - i z radością uciekł od rozmowy z TYM CZYMŚ. Dało się wyczuć, że jest lekko czymś skrępowany, a znając jego nastawienie do osób homoseksualnych, nie ciężko zgadnąć, co może być tego przyczyną.
- Fajnie, że przyszedłeś. Napijesz się? Obiecuję cię nie upijać, ostatnia internatowa zabawa zdecydowanie oduczyła mnie takich rzeczy.  - stwierdził wesołym tonem, podając koledze kieliszek. Nie widział sensu we wspólnych kolejkach, skoro jak już zauważył, wszyscy sobie radzili. Niechże każdy ma swoje tępo, pije, jeśli zechce i nie rzyga mu potem w pokoju.
- A i dziękuję za prezent. W sumie to na początku bałem się, że prawie nikt nie przyjdzie. - na łóżku było mało miejsca, Naoki siadł sobie bez krępacji na ziemi - i tak zazwyczaj tak siedział i już myślał, co zje pierwsze. Może ciasto-prezent od Keia? Uśmiechnął się do tamtego.
- [b]Wygląda genialnie. - przyznał, patrząc na chwilę na chłopaka, ale najpierw uniósł kieliszek, coby stuknąć się z Reito.

Ichiro obdarzył swojego ukochanego kuzyna morderczym spojrzeniem. Błąd, Erinie, duży błąd.
- O Shinie też ci mówiłem. Widać, jak bardzo mnie słuchasz i przykuwasz uwagę do opisywanych przeze mnie osób. - uniósł lekko brew. Oj, źle wyszło, źle wyszło. W dodatku ta nędzna poczwara zwana Erinem Black'iem otwarcie właśnie przyznała, że nie przysłuchuje się jego opowieściom! Czekaj na zemstę, kuzynku. Na szczęście zaraz pojawił się ktoś jeszcze, kto pomoże im trochę ją poprawić.
- Siema, Hiro! - uśmiechnął się. Docierały kolejne znajome twarze, a sam solenizant niezbyt dyskretnie zmył się, byle dalej od bestii w sukience. - Mam dziwne wrażenie, że trochę skrępowałem naszego blondaska. - stwierdził, przyglądając się, jak ten rozmawia z Reito, zdecydowanie już spokojniej, niż chwilę temu z nim. Czyżby rudzielec nie był tak do końca proszonym gościem? Cóż, nikt nie mówił "cały internat za wyjątkiem Ichiro Aiko", więc ten też nie miał zamiaru martwić się takimi detalami. Raczej planował jeszcze do niego podejść i sprawdzić sytuację, może troszkę się pośmieje?
Zerknął na Shina i sam sięgnął po kieliszki dla siebie i Erina.
- Uważam, że to genialny pomysł, Shin i nie rozumiem, skąd twoje wątpliwości. Baw się i zapomnij, że dookoła same dzieciaki. - puścił mu oczko z uśmiechem w nadziei, że ten zapomni mu tę wtopę z Erinem. Nie chciał, żeby czuł się zastępstwem.

-Ohh, to dobrze, na całe szczęście.-zaśmiał się spoglądając na chłopaka, który wydawała się być pogodną i wesołą osóbką. -Do której klasy chodzisz?-spytał domyślając się, że z pewnością jest młodszy. Wyciągnął się i chwycił kieliszek z alkoholem. -Też chcesz się napić?-spytała chłopak, który się przestawi. -Kei Kimura-puścił do niego oczko uśmiechając się.

Zabawa trwała dość długo, ostatni goście wyszli koło trzeciej. Obyło się bez większych problemów, nie zapowiada się też na to, by Naoki miał w najbliższym czasie remontować pokój. Co najwyżej będzie musiał go jutro posprzątać. Ale to juuuuutro...
Kiedy wszyscy w lepszym, lub gorszym stanie - na szczęście nikt nie musiał nocować u Vendella, choć takiemu Reito chłopak sam to zaproponował - wyszli, Naoki sam padł na łóżko, opił się wody i poszedł spać.


zt WSZYSCY