Pub "Homura"

Shiki nareszcie był wolny.
Po dwóch godzinach spędzonych w biurze klienta w pozycji zdecydowanie klęczącej z przyjemnością rozprostował odrętwiałe nogi. Skierował swe kroki do pubu. Sven narobił mu ochoty na seks. Cholernej ochoty.
Zamówił whisky i klapnął przy barze. Wymienił kilka mało znaczących uwag z barmanem - wysokim, ale dość korpulentnym mężczyzną pod czterdziestkę - i upił pierwszy łyk.
Alkohol był dobry. Smakował Shikiemu.
Wyłączył komórkę, by nic i nikt mu nie przeszkodził, i zlustrował wzrokiem salę. Zastanawiał się, z którym z obecnych mężczyzn wyląduje dzisiaj w łóżku.

Ichiro nie wszedł do pubu, żeby się upić, czy szukać kochanka, nic z tych rzeczy. Ichiro zwyczajnie, po ludzku przemarzł na zakupach i uznał, że nie ma opcji, żeby dotarł do internatu, bo zamarznie po drodze, jak nic. Potrzebował trochę się ogrzać w jakimś cieplejszym miejscu, wszedł więc do pierwszego, jakie wpadło mu w oko. Cóż. Nie był pewien, czy długo tu posiedzi, bo i nie wyglądał, jak ktoś, komu sprzeda się alkohol bez spytania o dowód, a też nie był pewien, czy podają tu herbatę, lub kawę.
Rozejrzał się uważnie za jakimś wolnym stolikiem, kiedy natrafił wzrokiem na znajomą twarz. Uśmiechnął się lekko. Czuł mocne wypieki wywołane mrozem i był pewien, że jego dłonie też są przemarznięte mimo, że ukrył je dokładnie w ciepłych rękawiczkach.
- Cześć. Czekasz na kogoś, czy można się dosiąść?
Spytał. Nie znał Shikiego może jakoś szalenie dobrze, ale zdecydowanie lepsze to towarzystwo, niż siedzenie samotnie gdzieś w kącie, jak samotna kobiecina po czterdziestce, za to z nadzieją.
Kiedy tylko mu pozwolono zająć miejsce, zdjął czapkę, szalik i rękawiczki, następnie płaszcz i ułożył wszystko na oparciu, wsuwając zziębnięte dłonie między uda.
- Matko, zamarznąć się tu da. - powiedział, patrząc na mężczyznę przed sobą ze zbolałą miną. - Co robisz samotnie w takim miejscu, hm? - spytał zaraz.

Shiki uniósł wzrok. Kojarzył Ichiro głównie ze względu na jego nietypowy styl bycia.
No i Aiko był całkiem śliczny, z tymi jego delikatnymi biodrami i zadbanymi włosami.
- Siadaj. Wyglądasz na przemarzniętego. - zauważył Shiki - Napij się czegoś ciepłego. Grzane wino może być?
Astin upił kolejny łyk ze swojej szklanki. Płyn przyjemnie rozlał się po jego wnętrzu.
- Zabijam czas. - odparł beznamiętnie - W domu piździ jak w kieleckim. No i w domu nie ma takich widoków. - wskazał głową na dwóch podpitych mężczyzn, którzy jeszcze przed chwilą darli na siebie ryje, a teraz byli niemal w środku swoich chorych gejowskich godów.
- Gdyby nie to, że zaraz barman ich stąd wyrzuci, dołączyłbym się. Nudy jak cholera. - rzekł pomiędzy kolejnym łykiem whisky a mlaśnięciem. Istotnie, barman wyszedł zza kontuaru uzbrojony w miotłę i zaraz burzliwa para kochanków zniknęła z pola widzenia.
- Co cię podkusiło, żeby w taką zimnicę wychodzić z akademika? - spytał Shiki i wbił czerwone oczy w zielone tęczówki Ichiro Aiko.

- A dostanę tu grzane wino?
Spytał, zerkając na barmana. Były miejsca, gdzie i druga osoba nie mogła kupić nieletniemu. Choć ten facet nie wydawał się nadmiernie zainteresowany nimi, Ichiro uznał pewnie za kobietę, kolejnego, zwykłego klienta. Aiko jednak wstydu robić sobie nie zamierzał, raczej poczeka, aż Astin mu kupi, sam może oddać pieniądze.
- Nie masz w domu ogrzewania? - uniósł lekko brew, ale zaraz znów zerknął w kierunku niewielkiego zamieszania. - Pijak choćby nie wiem, jak przystojny, nigdy nie będzie seksowny. Bleh. - skrzywił się lekko. Dla niego pijana osoba - o ile sam był trzeźwy - wyglądała żałośnie. No, już na pewno TAK pijana osoba, obmacująca się z drugą w miejscu publicznym i wrzeszcząca.
Zaraz jednak obaj mężczyźni zniknęli przepędzeni przez barmana. Aż Ichiro zaczął im współczuć na myśl o mrozie, jaki panuje za drzwiami.
- Potrzebowałem kilku rzeczy. I w sumie to nie zapowiadało się na taki mróz... - powiedział, ale przerwał na chwilę, kiedy ich spojrzenia się spotkały. Przygryzł lekko wargę, zaraz jednak ją uwolnił i kontynuował. - Umh... W każdym razie zrobiłem to sobie w pewnym sensie nieświadomie.

- Mam ogrzewanie, tylko chyba zepsułem kaloryfer. Nie, raczej na pewno zepsułem kaloryfer. - westchnął Shiki - Chyba muszę zadzwonić, żeby mi go naprawili.
Okrutna zimnica jaka panowała w jego mieszkaniu w kamienicy zmusiła go, by przebywać tam jak najkrócej i brać więcej zleceń. Był to ogromny zastrzyk gotówki, ale nie oszukujmy się, Astin chciałby w końcu wyspać się we własnym łóżku.
Odprowadził wzrokiem barmana i uniósł brew.
- Oczywiście, że nie jest seksowny. Pijak to pijak, leży jak kłoda i wygląda jakby chciał, a nie mógł. - dopił swoją whisky i zamówił kolejną. Barman podał Ichiro grzane wino.
- Nie oparz się. - mruknął i się przeciągnął. W barze było ciepło i zdjął bluzę, by zostać w samej szarej koszuli.
- Prawie zima, nie muszą zapowiadać, że będzie pizgać, bo na pewno będzie. - stwierdził Astin - Wymrozisz się i dostaniesz zapalenia płuc, ot co.
Oczywiście, bo takie prozaiczne rzeczy jak zapalenie płuc nie imały się Shikiego, który podpity zasnął na podłodze...
- Nieświadomie wyszedłeś z akademika, czy nieświadomie zagryzłeś wargę? - spytał Shiki ściszonym głosem, wodząc wzrokiem po twarzy i ustach Ichiro.

Przyjął kubek z grzanym winem i zaraz oplótł go dłońmi, żeby wpierw je trochę ogrzać. No, dobra, mógł ubrać się cieplej. Okazuje się, że rajstopy setki nie grzeją tak, jak zapowiadano w reklamie. Ale chociaż są ładne. Nawet bardzo ładne. Ichiro nic nie poradzi na to, że ma ładne nogi i te ładne nogi lubi pokazywać światu. Nic nie poradzi też na to, że zdecydowanie woli nosić sukienki i spódnice, niż cokolwiek innego. Z resztą. Mając na sobie spodnie pewnie byłby równie przemarznięty, to tylko odrobinka materiału więcej.
- Oby nie. Nienawidzę chorować. - oznajmił, podpijając cudownie ciepłego napoju. Uwielbiał grzane wino. Przyjemnie słodkie, ciepłe, pięknie pachnące... kolejne pytanie Shikiego jednak trochę zbiło go z tropu. Znów uniósł wzrok na jego twarz, czując, jak pojawia się między nimi delikatne napięcie.
- A jak sądzisz?
Na jego twarzy pojawił się łagodny uśmiech. Wziął jeszcze łyk wina, znów zerkając w te przerażające oczy, może odrobinę wyzywająco. Nie da się więcej speszyć, co to to nie. Niech sobie Astin próbuje.

Astin uśmiechnął się cynicznie i upił łyk alkoholu.
- Nie wiem co sądzić, dlatego cię pytam, kochanie. - powiedział. Podobało mu się wyzywające spojrzenie Ichiro, buntownicze i błyszczące.
Mimowolnie się oblizał.
- Mam nadzieję, że smakuje ci wino. Podają tutaj dobry alkohol. - rzucił Shiki bez zbędnych emocji.
Lubił tę grę z Ichiro. Lekkie napięcie, nieco ociężała atmosfera między nimi, przyjemnie wysilające mózg.
- Fakt, choroby są wredne. - zgodził się Astin - Strasznie w głowie się kręci i pracować nie można.
Pominął fakt, że kiedy tylko łapał przeziębienie, sensei wpadał w stan bliski panice i odwiedzał go trzy razy dziennie, a najlepiej by go położył u siebie na oddziale.
Shiki rozsiadł się, wyzywająco patrząc w szmaragdowe tęczówki Aiko przymrużonymi oczami.
- Co w szkole? - spytał, wyciągając papierosy. Niestety, znaczące spojrzenie barmana uświadomiło go, że nie może karmić raczka w tej sali. Był zbyt leniwy, by się przenieść, więc schował fajki do kieszeni spodni.

Nie odwracał wzroku dłuższą chwilę, zanim opowiedział, napawając się czymś, co zawisło w powietrzu i wprowadzało całkiem przyjemną atmosferę.
- Podobają ci się moje usta?
Spytał, skoro byli w ich temacie, nie zamierzając wdawać się w tłumaczenie wcześniejszych słów. Przyjemne odczucie było bardzo kruche i nieporadne wyjaśnienia zdecydowanie by je zagniotły. O takie chwile należy dbać i pielęgnować. I lepiej, jeśli wie się, kiedy je przerwać.
Dopiero po chwili odsunął się i znów zerknął na czerwony alkohol w swoich dłoniach.
- Smakuje. Mam nadzieję, że nie uderzy mi zbytnio do głowy. - Ichiro miał słabą głowę. Nie aż tak, żeby się nawalić, ale istniała szansa, że ten kubek w pewnym stopniu odczuje. - Leżysz w łóżku i robią się zaległości. I wszystko boli. - podsumował wypowiedź na temat okropieństwa chorób, jakby jeszcze jakiegokolwiek podsumowania potrzebowali.
- Szkole? Hm. Nic nadzwyczajnego. - zakręcił lekko jeden kosmyk rudych włosów wokół palca, nawet tego nie dostrzegając. - Nauczyciele, klasa, zadania, nauka i takie tam. Już ty możesz o swojej pracy więcej opowiadać.

- Podobają. Nawet bardzo. - rzekł Shiki absolutnie swobodnie, bezczelnie gapiąc się na wargi Ichiro. Ładne, lekko nabrzmiałe od zimna, w kuszącym kolorze różowawej czerwieni.
- Wątpię, by uderzyło. - rzucił po chwili Astin i upił łyk swojego alkoholu - No, przynajmniej mnie nic nie boli. Za to strasznie w głowie się kręci i wszystko sztywnieje.
Organizm Shikiego był dla niego złośliwy i nawet kiedy mężczyzna nie mógł odczuć bólu gorączki, wymyślił coś, dzięki czemu i tak będzie miał kilka dni wyjęte z życia.
Zauważył, że Ichiro, najwyraźniej nieświadomie, zaczął okręcać sobie na palcu pasmo rudych, płomiennych włosów. Nie zauważał tego, ale wręcz kokietował Shikiego.
I Shiki z przyjemnością wpatrzył się w niego, w jego oczy, po czym przejechał lubieżnym wzrokiem po jego ustach, szyi, i klatce piersiowej, niemal rozbierając go oczami.
- Praca jak praca. - westchnął Astin - Dwóch klientów wyjechało, przybyło trochę nowych... Nie nudzę się przynajmniej. Zbytnio urodziwi to oni nie są, ale braki w urodzie rekompensują zawartością portfela i zdolnościami...hmmm...manualnymi.

Na tę odpowiedź, Aiko uśmiechnął się nieznacznie. Lubił się podobać. Każdemu, bez wyjątku. A, że przy tym Shiki był przystojny... cóż, same plusy. Dopiero czując to dosłownie rozbierające spojrzenie, Ichiro dostrzegł własny gest, a jego dłoń powędrowała z powrotem na kubek. Może nawet lekko się speszył, choć obiecał sobie, że na to nie pozwoli. Sam nie był pewien, czy do końca rozumie własne zachowanie, a jednak ta gra w jakiś sposób go kusiła, nie miał ochoty jej przerywać.
- Nie jest to zbyt typowa praca. Jesteś osobą, jaką znam, która zarabia w taki sposób. - przyznał. Nie przeszkadzało mu to. Sam... cóż, sam zdecydowanie nie mógłby handlować własnym ciałem, jednak był nauczony nie wchodzić z buciorami w życie łóżkowe, czy zarobki innych osób.
Sam nie wiedział, skąd w nim takie przywiązanie do ciała. W gruncie rzeczy, nie miał nic przeciwko zbliżeniu z kimś, z kim nie był w związku. Kilkakrotnie mu się to przydarzyło i nie czuł się po tym źle, wcale nie uważał, że seks koniecznie trzeba wiązać z uczuciami wyższymi. Z drugiej strony będąc w związku na pewno nie poszedłby do łóżka z kimś innym. I nigdy nie wziąłby za to pieniędzy. Tak o. Po prostu.
- Chyba nie mógłbym pozwolić się dotykać brzydkiej osobie. - stwierdził po chwili. Miał świadomość, że sam nie wszystkim musi się podobać, ale był też zdania, że wygląd zdecydowanie MA znaczenie, kiedy szuka się partnera. Jasne, charakter jest ważniejszy, ale wygląd także ważny. I koniec. - To musi być dziwne, myśleć o seksie jako o pracy.

Shiki upił mały łyk swojej whisky i oblizał się ze smakiem. Alkohol był naprawdę smaczny.
- Tym lepiej. - wzruszył ramionami - Mniejsza konkurencja. Nie mam nic przeciwko pracowaniu w grupie, ale jak ci znajomy z roboty podpierdala klienta to przyjemne nie jest. - westchnął. Shiki mógł być mistrzem w swoim fachu, ale nie mógł nic poradzić na ciekawość klientów. Nie on jeden był wysoko wykwalifikowany w sztuce miłości. Podejrzewał, że jeśli Aiko zechciałby wstąpić do branży, to nawet z jego brakiem doświadczenia szybko by się wybił.
- Szybko przestaje ci to przeszkadzać. Niektórzy są naprawdę świetni w łóżku. - wyjaśnił Astin - No, i po dwutygodniowym ciągu jest ci tak wszystko jedno, że dałbyś się zapakować własnemu ojcu. Zresztą, rachunki same się nie zapłacą. Ja akurat mogę wybrzydzać, ale nie lubię. Za leniwy jestem. Za to znajome typowo z ulicy czy agencji nie mają głosu przy klientach. Trzeba to trzeba.
Kolejny łyk alkoholu. Shiki cieszył się, kiedy miał być dziwką kogoś przystojnego, ale nie płakał, kiedy musiał wziąć do ust członka kogoś mniej urodziwego. Praca to praca, za coś trzeba żyć. Po godzinach jest czas na kaprysy.
- Jak o pracy... - zamyślił się - Tak, w sumie tak. No i nie ukrywam, że lubię seks, więc można powiedzieć, że praca mnie spełnia. Uroda nie stanowi wyznacznika zdolności łóżkowych.

- Spokojnie. Może nie wymagam pierścionka i sukni z welonem przed pójściem do łóżka, ale do zarabiania w ten sposób mi jeszcze daleko. - odpowiedział spokojnym tonem, choć trzeba przyznać, że otwartość, z jaką Shiki mówił o swoim zawodzie była w jakiś sposób krępująca. Ichiro bądź, co bądź był siedemnastolatkiem, który zaliczył w życiu jeden w miarę sensowny związek i kilka pomniejszych romansów.
W ogóle temat seksu... cóż, Ichiro starał się być otwarty, jednak co innego rozmawiać o tym z kuzynem, co innego z osobą jednak obcą. Jak mógł, nie okazywał tego jednak po sobie i spokojnie popijał sobie wino, żeby dać sobie czas na przegryzienie wypowiedzi znajomego. Znajomego, który wyraża się w sposób pod względem subtelności porównywalny do dwudziestometrowego tsunami.
- Wiele w tym temacie nie powiem, nigdy nie robiłem z kimś, kto by mi się nie podobał. - przyznał. Odsunął od siebie na chwilę kubek, bo coś za szybko mu to popijanie szło. Przynajmniej rozgrzał się przyjemnie i już nie drżał z zimna. Rozluźnił się.

Kolejny mały łyk alkoholu. Shiki spojrzał w taflę napoju i westchnął.
Przeniósł wzrok z powrotem na Ichiro. Chłopak wyraźnie się rozluźnił. Odstawił naczynie z ciepłym płynem na stolik.
Patrzył na Aiko zagadkowym wzrokiem. Przesunął nim po jego włosach, czole i oczach, potem kształtnym nosie i ślicznych ustach.
Dopił do końca swój alkohol. Przyjemnie palił w gardło.
Niestety, było to zdecydowanie za mało, by trafić do mózgu Astina. A szkoda...
Przy Ichiro niespecjalnie mógł się upić. No i nie planował tej nocy wrócić do domu, więc dalej z wzrokiem utkwionym w chłopaku zaczął się zastanawiać, na kogo dzisiaj padnie. W barze było kilku potencjalnych kochanków, jeden nawet posyłał Astinowi dość znaczące spojrzenia, ale Shiki je ignorował.
Przeciągnął się i posłał Ichiro uśmiech.
- Pasowałaby ci suknia z welonem. - rzekł rozbawionym tonem.

- Będę jedną nosił. Jako model. Kolega z projektowania ubioru mnie poprosił o pozowanie. - stwierdził, przypominając sobie weekendowe spotkanie. Podobało mu się. Podobał mu się. Ale teraz nie ma o czym myśleć, Ichiro już przywykł chyba do własnej kochliwości i przestał każdy kolejny obiekt zauroczenia nazywać "tym jedynym, teraz już na pewno".
- Choć nie zaprzeczę, fajnie by było kiedyś ubrać jakąś tak na serio. Ale to by była odległa przyszłość. - stwierdził, opierając się lekko o stolik i zerkając na swojego rozmówcę. Jego spojrzenia były dla Ichiro w jakiś sposób przyjemne. Ten weekend chyba wybudził drzemiącą w rudzielcu potrzebę bliskości i Astin teraz dodatkowo ją podrażniał.
Oparł lekko buzię o dłonie, nie spuszczając wzroku z rozmówcy.
- Ciebie za to sobie w garniturze nie wyobrażam. - przechylił lekko głowę i znów, tym razem świadomie przygryzł na chwilę wargę, jedną dłoń znów układając na kubku. - Zdecydowanie dobrze wyglądasz w tym, co nosisz na co dzień.
Wiadomo, sposób ubierania Astina możnaby podrasować - jak każdego... ale teraz jakoś nie chciało mu się o tym wspominać.

Astin zachichotał.
- I pewnie ceremonia we Francji, co?
Małżeństwo... Shiki od początku był świadomy, że jedyną kobietą za jaką mógł wyjść była jego siostra, a że łączyło ich pokrewieństwo i dzieliła śmierć, plan zdecydowanie nie miał racji bytu.
- Chodzę w garniturach. Zdecydowanie częściej niż bym chciał. - mruknął Shiki i znów się przeciągnął - Czuję się wtedy jakbym urwał się z Facetów w czerni.
Niestety, nienaganny ubiór był wymagany przez niektórych klientów, no i Astin nie tylko się puszczał - hostował na imprezach czy sam w nich uczestniczył. Zresztą, kto to widział pianistę w dresie...
Kiedy Ichiro przygryzł wargę, Shiki wbił w nią wzrok, a potem w jego oczy. Mężczyzna nachylił się lekko do chłopaka.
- Czy ty mnie prowokujesz? - spytał cichutko wyzywającym tonem.
Astin miał ochotę na seks, ale o wiele bardziej kręciła go ta gra spojrzeń, przygryzania warg i znaczących gestów.
Podobało mu się to, i podobał mu się sam Ichiro. Pasowały do niego kobiece fatałaszki. Astin zaczął się zastanawiać, czy bieliznę też ma kobiecą.

- Może źle je dobierasz? Garnitur potrafi być bardzo seksowny wbrew pozorom. - stwierdził. Nie koniecznie pasowały mu do Shikiego, ale to nie zmienia faktu, że ten mógłby nieźle w nich wyglądać. Problem garniturów polega na tym, że mężczyźni rzadko dopasowywali je do sylwetki, często nosili za luźne spodnie, niejednokrotnie z za wysokim stanem, źle dobraną koszulę, czy kamizelkę całkowicie zapiętą... eh. A to może być bardzo dobry strój, gdyby się postarać!
- A chciałbyś, żeby tak było?
Spytał, także troszkę się przysuwając. Dyskretnie, niemal niezauważalnie, a jednak dystans między nimi troszkę się zmniejszył. Było inaczej, niż zazwyczaj. Zazwyczaj Ichiro lubił być zdobywany, tutaj... tutaj chciał kogoś blisko siebie. Chciał silnych, obejmujących go mocno ramion. Ale nie każdy flirt musi być taki sam, prawda?
Zerknął na usta rozmówcy zaledwie przez chwilę. Przez chwilę pomyślał, że jego własne zachowanie robi się zbyt jawne, zbyt ostentacyjne, więc oparł się bardziej na krześle, zakładając jedną nogę na drugą mimo, że miał wręcz ochotę bardziej przysunąć się w kierunku siedzącego na przeciwko faceta. Był ciekaw, jak Shiki zareaguje na tę zmianę.

- Nie wszystkie moje ubrania są na mnie za duże. - mruknął Astin. Garnitur musiał mieć dopasowany, w za dużym źle się czuł. Co innego wiszące na nim koszule czy spodnie. Shiki lubił mieć swobodę.
- Chciałbym. Wtedy moja oczywista chęć wejścia z tobą w bliższe interakcje nie wydawałaby się tak prostacka. - rzekł cicho, patrząc w szmaragdowe oczy Ichiro Aiko.
Kiedy ten oparł się na krześle i założył tę swoją cholernie seksowną nogę na drugą, Shiki wlepił w nie łakomy wzrok, ale zaraz się opanował. Ichiro go uwodził i Astin doskonale o tym wiedział.
Podobało mu się to. Mało bezpośredni facet był miłą odmianą od tych "bierz mnie teraz i już". No, i Ichiro był od nich dużo ładniejszy, nie ulegało wątpliwości.
- Podobają mi się twoje nogi, gdy tak siedzisz. Możesz się nie ruszać. - powiedział Shiki, odsuwając się i opierając.

- Kiedy w ten sposób się wyrażasz, jesteś o wiele bardziej seksowny. - powiedział, może trochę starając się naprowadzić Shikiego na właściwy tor. Dyskretnie, ale zauważalnie. Shiki mu się podobał, był przystojny w bardzo nietypowy sposób, był pewny siebie, jednak Ichiro lubił przymuszać rozmówców do wykazania się, może lekkiego ugięcia. W większości relacji z mężczyznami zdecydowanie wolał grać rolę damy, przy której należy się zachowywać, niż kumpla.
Na kolejną wypowiedź Astina miał ochotę zareagować typowo kobiecym "a na co dzień ci się nie podobają?", uznał jednak, że nie będzie go torturował. Po prostu pozwolił rozmówcy się przyglądać, skoro ten ma na to ochotę.
- Dobrze, że ci się podobają. To świadczy o twoim dobrym guście. - uśmiechnął się łagodnie. Może i pycha nie przystoi damie, jednak Ichiro był świadom swojego wyglądu i każdy komplement go cieszył, ale niewiele było go w stanie speszyć. Udawane, grzecznościowe zawstydzenie i zaprzeczenie wydawały mu się obłudne i żałosne.

- Oczywiście. - zgodził się Shiki grzecznie. Nogi Ichiro faktycznie mu się podobały, i mężczyzna cieszył się niemiłosiernie, że chłopak przyjął zakamuflowany komplement bez zbytniej pruderii, która z całą pewnością by Astina zirytowała.
- Staram się być "seksowny", jak to zręcznie ująłeś. - rzucił Shiki - Mam nadzieję, że wystarczająco, by móc zapoznać się z tobą zdecydowanie bliżej w niedalekiej przyszłości. Bardzo niedalekiej.
Astin był pewien, że Ichiro wie o co mu chodzi - ten charakterystyczny typ zawsze to wiedział.
Omiótł jeszcze raz sylwetkę Aiko wzrokiem. Był o niebo niższy od Astina i bardziej kruchy i delikatny. No i niezaprzeczalnie pasowały mu kobiece łachy. Kiedy Shiki był młodszy, damskie ubrania wyglądały nieźle też na nim - tego jednak wolał nie wspominać. Źle mu się to kojarzyło.

Na twarzy Ichiro pojawił się łagodny uśmiech, kiedy Shiki najwidoczniej znudził się bawieniem w podteksty i domysły - na szczęście jednak ujął to całkiem zgrabnie w słowa. Aiko odgarnął lekko włosy z twarzy, przez chwilę znów bawiąc się jednym kosmykiem, zanim wypuścił go z dłoni i jakby zastanawiając się nad odpowiedzią.
- Przyznaję, kiedy się postarasz, potrafisz być kuszący. - odpowiedział mu powoli, teraz błądząc palcami po niemal opustoszonym naczyniu. W końcu zostawił je w spokoju. - Ale odmawiam nawiązywania jakiejkolwiek relacji gdziekolwiek dalej, niż kilka minut stąd. - dodał lekkim tonem, jednocześnie zaznaczając, że niczego nie zrobi byle gdzie... i, że nie zamierza chodzić po mrozie, bo zwyczajnie straciłby ochotę, a czar by prysł. Z resztą... miał ochotę dotknąć jego ciała. Teraz, a nie po półgodzinnym spacerze.

Shiki przeczesał włosy palcami i zgarnął za ucho zbłąkany bordowy kosmyk.
- Cieszy mnie to. - odparł i założył nogę na nogę - Za rogiem jest hotel.
Shiki był stałym bywalcem tego miejsca - nie każdy klient miał ochotę spraszać dziwki do biura albo do domu, gdzie istniało ryzyko bycia przyłapanym przez kochającą żonę albo dzieci. Nadgorliwe sekretarki to pół biedy, zdecydowanie wściekła i zawiedziona, szlochająca żona była o wiele bardziej nieprzyjemnym zjawiskiem. Żony, które chciały dołączyć do homoelastyczneog męża i jego kochanka były rzadkością, ale z reguły same miały trochę za uszami.
Na przykład same były klientkami Shikiego...
- To całkiem przyjemne miejsce. - dodał Astin - Mam nadzieję, że ci się spodoba.

- W porządku, ufam twojemu gustowi.
No... ufał, że Shiki nie zabierze go do jakiejś meliny. Gdyby wyczuł brzydki zapach, dostrzegł... em, klimat rozpadu, lub jakiekolwiek robactwo, zmyłby się w minutę. No, ale. Jak już zostało wspomniane, miał o Shikim zdecydowanie lepsze mniemanie. Nie oczekiwał pięciu gwiazdek, ale po prostu przyjemnego pokoju.
- Ruszamy? - spytał, odsuwając od siebie niemal całkowicie pusty kubek po winie i wstając, by znów założyć na siebie tę nędzną ochronę przed mrozem, jaką jest płaszcz, szalik, czapka i rękawiczki.

- Ruszamy. - potwierdził Shiki towarzyskim tonem i wstał. Ubrał swój płaszcz i czarny szalik z miękkiej wełny i pożegnał się z barmanem, który posłał mu porozumiewawcze spojrzenie.
Dwójka innych klientów odprowadziła ich zazdrosnym wzrokiem. Shiki otworzył drzwi i grzecznie przepuścił Ichiro. Na dworze panowała wszechobecna zimnica i mężczyzna dopiął guziki płaszcza.
Skierowali swe kroki do hotelu.

[zt x2] ----> hotel

Pocałunek wytrącił go z transu.
-Nie przy ludziach, Moriyama.-mruknął tylko niby z oburzeniem, choć skutek całusa był całkiem dobry. Ryu odzyskał zdolność względnie logicznego myślenia, uśmiechnął się nawet i odrobinkę, minimalnie spokojniejszy wyszedł razem z Natsu z ośrodka.
Kiedyś, za pierwszym razem był zły na przyjaciela o pocałunek, teraz już od dawna mu one nie przeszkadzały. Nie był to pierwszy i zapewne nie ostatni całus od Natsu. Nie wydawał się Ryu niczym złym, choć gdyby się nad tym dłużej zastanowić, ten element ich znajomości był nieco dziwny. Nie widział nic złego w całowaniu Moriyamy, choć nikomu innemu poza nim i Arisee nie pozwoliłby choćby dotknąć swoich ust. Nie czuł się jakby w jakimś stopniu Arisee zdradzał, bo pocałunki te w żadnym stopniu go nie podniecały i jakoś nigdy nie przeszło mu choćby przez myśl by między nim a Natsu mogło się pojawić coś powazniejszego. Nie mógł powiedzieć by całowanie Natsu było mu obojętne, bo sprawiało mu to przyjemność. Co więcej nie nazwałby tego też relacją braterską, bo pocałowanie własnej siostry inaczej niż w policzek nie wchodziło zupełnie w grę. –Jak więc je określić?
W tej chwili jednak Ryu nie myślał o tym wcale. Zaciągnął Natsu do najbliższego pubu. Wybór alkoholi był szeroki, wybór soków niestety nieszczególnie. Zamówił Natsu sok ze świeżo wyciskanych pomarańczy (bo był jedynym świeżo wyciskanym sokiem w ofercie), sobie zamówił piwo. Tylko jedno, za to najdroższe jakie było. Ryu się przecież nie upijał. I nie pił byle czego. Alkohol musiał być najwyższej jakości.
Wciąż wyglądał na niego przestraszonego, chyba tylko dlatego barman poprosił go o dowód osobisty, bo zwykle tego nie robił. Po chwili jednak dostali szklankę soku i butelkę piwa. Chyba w tej chwili Endo wrócił do normalności.
Mam pić z butelki jak byle menel? Na picie z butelki mogę sobie w domu pozwolić nie w pubie tylko dlatego, że komuś się nie chce szklanki myć
Uniósł brew gromiąc barmana wzrokiem i wyczekując. Nie powiedział ani słowa, ale patrzył w sposób jakby co najmniej miał ochotę obedrzeć go ze skóry. Widocznie samo spojrzenie wystarczyło, bo barman przeprosił wymuszenie i postawił zaraz obok wysoką szklankę do piwa. Ryu przelał piwo do szklanki, zostawił na barze dwa banknoty wystarczające na pokrycie kosztów zamówienie i zostawienie zdecydowanie zbyt niskiego napiwku. Lepiej byłoby gdyby zostawił wyliczoną kwotę niż o marne parę groszy więcej, zrobił to ewidentnie złośliwie. Zabrał sok i piwo i skierował się do wolnego stolika w kącie zajmując miękkie krzesło i czekając aż Natsu zajmie drugie miejsce.
-Cholera, nie mogę się doczekać aż powiem o tym mojego partnerowi.-przyznał się z radością, gdy już Moriyama zajął drugie miejsce. Celowo nie użył imienia Arisee. Na wszelki wypadek. Wziął łyk alkoholu i ze szczerym uśmiechem spojrzał na przyjaciela. Stres ustępował i w jego miejscu pojawiało się zwyczajne szczęście i radość. Zwykle takimi emocjami dzielił się tylko z Arisee, nigdy nie okazywał ich publicznie, a już na pewno nie w takim stopniu. Widok tak uradowanego Ryu musiał więc być nieco dziwny.