Ulica w pobliżu szkoły

To był ładny zimowy dzień. Shiki był już po pracy – można by rzec, po zmianie porannej, czyli zaczynających pracę w biurze mężczyzn, których się obsługiwało na podziemnym parkingu. Astin wciągnął w płuca dym tytoniowy. Sam nie czuł woni papierosów, ale starał się nie cuchnąć fajkami. Domyślał się, że to raczej mało przyjemny zapach.
Skręcił w lewo i zgasił butem niedopałek. Kupił sobie nowe buty, takie najzwyklejsze, czarne. Już zdążył je uświnić. Westchnął ciężko.
Sam nie wiedział jak, ale znalazł się niedaleko szkoły. Zagryzł wargę do krwi. Nie spotykał się już z Natsukim i w jego sercu ziała wypełniająca się lodem dziura. Tym razem nikomu nie pozwoli znów babrać się w jego uczuciach. Shiki wiedział, że ten związek nie miał sensu, w zasadzie od początku godził się z faktem, że zostanie sam. Mimo wszystko miał tę cholerną nadzieję, że może będzie dobrze.
Nie było i Astin na powrót stał się starym Shikim – i było mu teraz dobrze. Znajomo. Swojsko. Bezpiecznie.
Tak się zamyślił, że nie zauważył jak wpadł na kogoś. Już miał zamiar puścić siarczystą wiązankę, kiedy w ostatniej chwili zorientował się, że zna tę twarz.
- Vendell-sensei. – wymamrotał zaskoczony, chociaż wcale nie powinien być. W końcu znajdowali się blisko szkoły – Dzień dobry.
Patrzył na niego dłuższą chwilę.
- Śpieszysz się gdzieś? – spytał, nie dając po sobie poznać, że właściwie to już ma plan.

Kończył lekcje wyjątkowo wcześnie. Był zmęczony ponad miarę, bo jeszcze nie wdrożył się w normalny tryb pracy po tych wszystkich dniach wolnego. Chociaż od rozpoczęcia semestru minęło już trochę czasu.
Arisee miał więc plan składający się z powrotu do internatu, zakopania się w koc i przespania się z godzinkę, dwie, trzy...
Pierwszy punkt planu został jednak niemożliwy do zrealizowania, bowiem tuż po wyjściu przez główną bramę, wpadł na kogoś. Żeby zobaczyć, kim był ten ktoś, musiał jednak zadrzeć głowę. Wysoko.
Twarz była znajoma. W ogóle cała postać była znajoma. W końcu mężczyzna, z którym się zderzył, był tak charakterystyczny, że nie dało się go zapomnieć.
- Eeee.... - wydusił tylko, w odpowiedzi na przywitanie. Zaraz jednak się poprawił. - Dzień dobry. Jesteś... - usilnie w pamięci usiłował odgrzebać właściwie imię i nazwisko. - ... korepetytorem Moriyamy. - to było jedyne, co pamiętał. - Przepraszam, nie pamiętam Twojego imienia. - wydusił i autentycznie było mu wstyd.
Pytanie, czy się gdzieś spieszy, zbiło go nieco z tropu.
- Tak, spać. - odparł automatycznie. - Znaczy, nie. Nie spieszę się nigdzie. A coś się stało?

Arisee był przystojny i uroczo kurduplasty. Shiki znalazł dziwną przyjemność w patrzeniu na niego z góry.
- Shiki. Shiki Astin. I już nie uczę Moriyamy. - sprostował, z satysfakcją uznając, że wymawia nazwisko byłego kochanka bez cienia emocji - I nie ma problemu, że nie pamiętasz.
Popatrzył na niego jeszcze raz. Słodki. Przez myśl Shikiemu przeszło, żeby zaciągnąć go do łóżka, ale zaraz w duchu wybuchnął śmiechem. Nie wiedzieć czemu Arisee Vendell był typem młodszego brata, a nie kochanka. Astin mimowolnie zanotował, że mężczyzna się miota.
- Nic się nie stało. Chciałem zabrać cię na kawę, herbatę, sok, czy co tam lubisz pić. - wzruszył ramionami - Pewnie uznasz mnie za natręta, ale w zasadzie... Liczę, że dasz się porwać.
Shiki zerknął na zegarek.
- Mam jeszcze trochę czasu, zanim będę musiał odebrać dzieciaka z treningu. Więc jak?

- Zatem, Shiki...? - zastanawiał się, czy dodać coś jeszcze, jakieś 'pan' czy inny honoryfikator. Poprzestał jednak na samym "Shikim", biorąc pod uwagę, że mężczyzna wydawał się być w podobnym wieku. Pomijając kolosalną różnicę wzrostu. - I nie ma potrzeby tytułować mnie "Vendell-senseiem". Arisee wystarczy. - uśmiechnął się lekko.
Pytanie o kawę zbiło go z tropu. Nie znał Shikiego zbyt dobrze, a właściwie to wcale, i po prostu nie wiedział, co o tym sądzić. Z drugiej strony, jak mawiają, takie przypadkowe spotkania i okazje są właśnie po to, by kogoś poznać. Skinął więc głową.
- Okej. Niech zatem będzie herbata. Też mam trochę czasu, zanim przygniotą mnie sprawdziany do poprawienia. - wyznał.
Miał milion pytań. Dlaczego już nie uczy Moriyamy? Skąd właściwie zna jego, jak i Ryu? Nie wiedział jednak, czy może je zadać. W końcu Astin, jakby nie było, zdawał się być dość skrytą osobą.
- Dość rzadko gdziekolwiek wychodzę, nie wiem więc, dokąd moglibyśmy iść. Musisz więc prowadzić.

Shiki zmarszczył brew, ale po chwili uśmiechnął się lekko.
- W porządku... Arisee. - powiedział i nie szło nie zauważyć, że w jego ustach imię nauczyciela brzmi dziwnie - Herbata będzie świetna.
Zauważył cień ciekawości na twarzy mężczyzny. Uniósł w górę jeden kącik ust.
- Pewnie chcesz mi zadać sporo pytań. - rzekł - Porozmawiamy przy herbacie. Tu niedaleko jest taka sympatyczna herbaciarnia...
Ugryzł się w język, kiedy zorientował się, że prawie przyznał się do sypiania z jednym z pracowników. Przy Vendellu musi się pilnować. Nie może chlapnąć za dużo. Nie martwił się, że coś faktycznie mu się wymsknie, po prostu niektóre aspekty Shikiego Astina mogą budzić w mężczyźnie zakłopotanie. Upewnił się, że szalik zakrywa blizny. W herbaciarni pewnie go zdejmie, ale wątpił, że Arisee będą obchodziły ślady na jego ciele.
- Dużo tego masz? - zagadnął, powoli ruszając - W zasadzie, jak to jest być nauczycielem?
Shiki edukację zakończył na dwóch miesiącach drugiej klasy liceum, nie miał matury i szczerze wątpił, że kiedykolwiek los go popchnie w edukację. Grunt, żeby dzieci się wykształciły. Mieszkały z Astinem już od trzech tygodni i mężczyzna zauważył, że Suou ma paskudne braki z angielskiego, a Inori niespecjalnie chce się uczyć migowego, woli wszystko pisać na kartkach, o ile już jest skłonna cokolwiek powiedzieć.
Minęli zakręt i na końcu ulicy majaczyła herbaciarnia.
- Mają tam dobrą herbatę. Lubię Kukichę. - powiedział Shiki - Mimo, że nie czuję jak pachnie, to smakuje całkiem nieźle.

[zt x2]