Seiji Koga

Nazwisko: Koga
Imię: Seiji
Wiek: 16 lat
Wzrost: 168 cm
Wygląd:
Błękitne, jak letnie niebo oczy w których odbijają się wszelkie emocje, blond włosy, odrobinę przydługie ułożone w „bezładny” sposób i masa uroku osobistego. Ot, co można powiedzieć o Seijim. Nie jest zbyt wysoki, nie ma jednak w związku z tym szczególnego problemu. To w połączeniu z chudą sylwetką pozwala mu całkiem dobrze udawać, że nie istnieje za plecami kolegów z klasy, kiedy nauczyciel wodzi wzrokiem w poszukiwaniu kogoś do odpowiedzi.
Ubiera się dość przeciętnie, choć w przeciwieństwie do wielu chłopaków swojej postury, przepada za za dużymi ubraniami – które zdarza mu się pożyczać od starszego brata. Lubi, kiedy są kolorowe, nie pstrokate, ale jasne.
Poza tym? Jest dość przeciętny. Nie lubi zwracać na siebie uwagi. Znaki szczególne:
Charakter:
No właśnie – nie lubi zwracać na siebie uwagi. W grupie jest raczej cichy i spokojny, często po prostu wstydzi się odezwać i jeśli już ma to zrobić, dziesięć razy myśli nad sensem i konstrukcją swojej wypowiedzi. Bywa, że jest na siebie zły, że poddaje się w kłótniach, czy przemilcza niemiłe, lub irytujące sytuacje. Ma w sobie wiele uroku osobistego, jednak dopiero w momencie, kiedy przełamie pierwsze skrępowanie. Robi zwykle kiepskie pierwsze wrażenie wyalienowanego mruka i dopiero z czasem przekonuje do siebie ludzi – choć ostatecznie zazwyczaj wychodzi mu to bardzo dobrze.
Kiedy jest przy osobach, przy których czuje się swobodnie, sytuacja wygląda inaczej – jest głośny, wesoły, łatwo go sprowokować do kłótni. Nagle staje się otwarty, żywy.
Dobrze czuje się też w „przestrzeni” internetu. Bawi się na forach typu „pbf” o homo tematyce, jednak bardzo się z tym kryje, nie chcąc narobić sobie wstydu. To jedna z nielicznych rzeczy, do jakich nie przyznaje się przed absolutnie nikim.
Wady:
- ma problem z odezwaniem się do obcej osoby w jakimkolwiek celu
- nie szanuje własności najbliższych sobie osób (w sensie zabierania bez pytania, nie niszczenia)
- mało asertywny względem nie-najbliższych
- boi się opinii publicznej
- dość łatwo go zawstydzić
- nie ma pojęcia, co zrobić ze swoim życiem
- łatwo mu obrzydzić jedzenie
Zalety:
skory do pomocy
- przyjazny
- duża wiedza na temat literatury
Historia:
Dość szczęśliwe dziecko z dobrego domu. Urodził się jako drugi i ostatni jak dotąd syn państwa Koga. Ci byli absolutnie pewni, że obaj chłopcy jak dorosną, pójdą na medycynę, jednak... cóż, jeden już zdążył się wyłamać. Od tamtej pory ich naciski skupiły się na młodszym, który pomrukuje, że się do tego nie nadaje, czasem zbuntuje się głośniej, ale koniec końców pod wpływem nacisków stara się uczyć – choć jest zwyczajnie kiepski z chemii, czy biologii. To są rzeczy do wyuczenia, przynajmniej na poziomie licealnym, ale on nie ma do nich serca, nie lubi i źle się czuje, kiedy zaczyna się nimi zajmować.
Zdecydowanie bardziej pociąga go pisanie i jest w tym naprawdę dobry, choć skupia się głównie na opowiadaniach do szuflady, których nigdy nikomu nie pokaże i pbf'ach, do których się nie przyzna. Jedyne wyraźne przejawy jego zdolności to pochwały od nauczycielek japońskiego.
Lata mijały, a chłopak zaczął się interesować właśnie własną płcią – i to nie kimkolwiek, a swoim bratem. Był przyzwyczajony do jego bliskości, choć ta zwykle skupiała się głównie na dokuczaniu, czy wręcz dręczeniu. Często się kłócili i walczyli, Seijego nie dało się oduczyć ruszania rzeczy starszego brata i zaczepiania go od czasu do czasu. Przy nim czuł się pod wieloma względami bardzo swobodnie.
Lubi się mu przyglądać i rozmawiać z nim, zaczepiać go. Dyskretnie zawsze stara się zrobić na nim dobre wrażenie między całym zaczepianiem, pokazać się jakoś, choć nigdy nie spróbowałby powiedzieć o swoich uczuciach wprost.
Rodzina: Starszy brat i rodzice – Ren i Juki
Idealny typ partnera:
Brat <3
Zainteresowania: Literatura
Zawód/Klasa/Wydział: Liceum, 1a
Typ: Uke
Miejsce zamieszkania: Domek jednorodzinny

Zaakceptowane