Cornélio Rein

Nazwisko: Rein
Imię: Cornélio
Wiek: 26 lat
Wzrost: 193 cm

Wygląd: Patrząc na Cornélio, zdecydowanie pierwszym co rzuca się w oczy, jest jego wzrost. Mężczyzna wyrasta z ziemi na prawie dwa metry w górę, co wywiera nie lada wrażenie, zwłaszcza w kraju, gdzie przeciętny człowiek nie osiąga nawet metra siedemdziesiąt. Gdy szyja przyzwyczai się już do wysiłku patrzenia na kogoś tak wysokiego, następnie można dostrzec bardzo długie, proste, prawie białe włosy, spływające kaskadami od czubka głowy aż do pasa. Mimo tego, że Cornélio nie robi z nimi nic specjalnego, wydają się bardzo zadbane i delikatne. Następnie przychodzi kolej na zielone, kocie oczy, schowane pod długimi rzęsami. Wydają się nieco smutne, a na pewno zamyślone, jakby właściciel obecny był tylko ciałem na ziemi, myślami natomiast daleko, daleko stąd. Ciało tego wyróżniającego się z tłumu osobnika jest dobrze zbudowane, umięśnione, zdrowe. Cornélio ubiera się zwyczajnie, lubi prostotę, ot jeansy i gładka koszulka, ewentualnie sweter. W końcu gdy ktoś zwraca na siebie uwagę wzrostem, posturą i włosami, po co na dodatek prowokować ludzi ubraniami?

Znaki szczególne: Cornélio posiada bliznę, którą zdobył w jednej z najcięższych pojedynków kenjutsu  w swoim życiu. Blizna ta znajduje się na wysokości pępka, przecina brzuch w pionie na długość około 7 cm.
Charakter: Myśliciel. to słowo chyba najlepiej oddaje charakter Cornélio. Nie jest to na pewno typ beztroskiego dzieciaka, biegającego od pubu do pubu w soboty wieczór. Mężczyzna uwielbia wiedzieć, dlatego książki pochłania w ilościach hurtowych. Dodatkowo jest bardzo honorowy i zawsze dotrzymuje swojego słowa. Ceni ludzi inteligentnych, zaradnych, irytują go fajtłapy i życiowi nieudacznicy. Cornélio nie lubi sztucznego dramatu, sam z resztą stara się nie robić wokół siebie szumu, problemy rozwiązuje we własnym zakresie. Jednak mimo tej pompatycznej zewnętrznej strony, w środku Cornélio jest łagodny, czuły, a nawet romantyczny.  Póki co jednak jedyna istota, która bez problemu może doświadczać tej głębszej „warstwy” charakteru, jest jego kot Taro, do którego mężczyzna ma nieopanowaną słabość.

Wady: Źle toleruje zmiany, jest perfekcjonistą. Wymaga od siebie bardzo dużo, czasem za dużo. Nie potrafi przyznać się do błędu, nie uznaje porażki, uważa się za nieomylnego, nie potrafi przepraszać. Łatwo urazić jego honor, a jeśli ktoś „nadepnie mu na odcisk” nie potrafi tego zignorować. Często odpływa myślami do innego świata, przez co zdarza mu się zrobić coś absurdalnego (wyrzucenie brudnej bielizny do śmieci? Czemu nie. Umyć się pianką do golenia? Jak najbardziej). Jest sarkastyczny, często nawet cyniczny.
Zalety: Jeśli komuś w końcu zaufa, oddaje całego siebie. Poza tym nie taki diabeł straszny, pod tą grubą skorupą czai się całkiem ciepła, osoba. Jest bardzo inteligentny, posiada wiedzę na wiele tematów, na wiele potrafi się wypowiedzieć. Często rozumie i widzi więcej, niż mówi, lubi obserwować. Poza tym łagodnieje na widok kotów (choć stara się to ukryć). Jest dobrym powiernikiem.

Historia: Cornélio był wychowywany przez ojca. Jego mama zmarła przy porodzie, do czego przyczyniły się liczne komplikacje. Jego ojciec bardzo ciężko przeżył śmierć swojej żony, przez kilka pierwszych lat życia małego Cornélio dużo pił, prawie nie wychodził ze swojego malutkiego pokoju – biura. W tym czasie chłopcem opiekowała się sąsiadka, czasem jakaś ciocia, czy wujek. Gdy Cornélio trochę podrósł i był już na tyle duży, by zostawać w domu bez opieki, jego ojciec zostawiał go samego, wracając z pracy dopiero późnym wieczorem. Pewnego dnia przyniósł do domu małego kotka mówiąc, że kocię było ostatnim z miotu, że wyglądało na samotne. Chłopiec bardzo się ucieszył i pokochał kotka z całego serca. W domu dużo czytał, pochłaniał książki jedna za drugą, odnajdując w nich ukojenie i ucieczkę. Jako nastolatek nie sprawiał problemów. Miał bardzo dobre wyniki w nauce, żadnych zastrzeżeń od strony nauczycieli. Gdy miał szesnaście lat jego tata zachorował, przez kilkanaście miesięcy Cornélio zajmował się nim, ponieważ tata nie był w stanie wyjść z łóżka o własnych siłach, musiał też zacząć dorabiać wieczorami. Wkrótce po ukończeniu przez chłopaka osiemnastu lat, ojciec zmarł. Chłopak musiał wyprowadzić się z domu, na który nie było go stać i zamieszkać w małej, wynajmowanej kawalerce. Niestety właściciel nie zgodził się na kota, którego Cornélio musiał oddać, co mocno przeżył. Wkrótce po ukończeniu liceum z bardzo dobrymi wynikami, mężczyzna poszedł na studia i ukończył japonistykę na uniwersytecie. Na początku studiów miał ciężką sytuację finansową, dlatego znalazł pracę jako woźny w szkole kenjutsu, gdzie niedługo później sam zaczął się uczyć, a będąc na czwartym roku studiów, z powodu wrodzonego talentu do posługiwania się kataną i osiągnięć sportowych w tej dziedzinie, sam został tam nauczycielem. Obecnie kontynuuje tam pracę.

Rodzina: Brak. Chyba, że za rodzinę można uznać otyłego kota, Taro.
Idealny typ partnera: Ktoś, kto nie uznaje ciszy za krępującą, kto będzie potrafił przebić się przez gruby pancerz Cornélio. Może ktoś, kto wniesie do jego życia trochę więcej beztroski.
Zainteresowania: Literatura, kenjitsu, filozofia, jedzenie (tylko w rozumieniu spożywania, nie gotowania broń boże).
Zawód/Klasa/Wydział: Trener kenjitsu
Typ: Seme
Miejsce zamieszkania: Apartament

Zaakceptowano