Radiowa stacja nadawcza - Radio LTR

Żeby prowadzić audycję, nie trzeba być geniuszem. Wystarczy mieć głos, internet, asystentkę, względnie asystenta i Całkiem niezły gust muzyczny. Na szczeście, Ireneusz miał przynajmniej trzy z wymienionych czterech. Uwielbiał tę pracę! Mógł mówić co chce, słuchać dobrej muzyki i dostawał jeszcze za to pieniądze! Była już 21.28, zostały tylko dwie minuty do programu. Renek założył słuchawki na uszy, zebrał wszystkie notatki i ruszył w stronę mikrofonu. Gdy juz przed nim usiadł, zapaliło się czerwone światło "On Air" i show się zaczęło.
- Witam Was, kochani. właśnie wybiła 21.30, cooznacza nic innego, jak rozpoczęcie programu "Tokyo Nocą"- Zaczął mówić, sprawdzając, jaką muzykę przygotował na początek.- Już dokładnie za miesiąc walentynki. Jestem strasznie podekscytowany! Czy juz zastanowiliście się, komu podarujecie swoje serce? A może już wiecie? Jeśli tak...- Oj tak, dobrym wyborem będzie "Unintended" zespołu Muse. Miała taki romantyczny tekst i delikatne tony, jak na ten rockowy zespół. Ren, jak na cudzoziemca przystało, puszczał głównie zagraniczną muzykę, co spodobało się miejscowej młodzieży. Poznawali mniej znanych europejskich bądź amerykańskich artystów i powoli zaczynali się nimi jarać tak samo jak Ireneusz.
Później puścił jeszcze "Killing type" Amandy Palmer, potem przeszedł w mocniejsze tony przy "Keine Lust" Rammsteina. W międzyczasie opowiedział o wydarzeniach kulturalnych, o przebiegu wielkiego festivalu muzycznego, który odbył się w Wielkiej Brytanii i tak minęła godzinka, dwie... Wybrzmiały tony "Sunburn" Muse i pozostała już tylko ostatnia część show - czytanie listów od słuchaczy. Włączył sobie "Never let me down again" Depeche Mode w tle i zaczął czytać.

Wysłać list i jednocześnie zgłosić się jako pomocnik z ogłoszenia? Trochę ryzykowna operacja, ale może prowadzący się nie zorientuje... Niestety, spóźnił się już pierwszego dnia do pracy. Na umowie miał, że będzie pracować wieczorami, kiedy akurat leci audycja "Tokyo Nocą". Zajrzał po cichu do studia i zerknął na prowadzącego. Niezły z niego typ... I ten tatuaż na czole... Tak jak myślał, całkiem ciekawa z niego osoba. Póki co, by nie przeszkadzać w prowadzeniu programu, usiadł gdzieś z boku, za biurkiem i wlepił wzrok w papiery leżące na nim.

-Ostatni list jest anonimowy, z tego co widzę. - Uśmiechnął się pod nosem.-
"Drogi p. Ireneuszu
Piszę, ponieważ jestem mocno zaintrygowany pańską osobą. Na początku chciałbym pochwalić pana audycje, których słucha się niezmiernie przyjemnie. Puszcza pan głównie zagraniczną muzykę, co się chwali (sam zresztą jestem obcokrajowcem) i przyciąga pan do słuchania audycji wiele młodych dusz. Ma pan niesamowity głos, czasami mam wrażenie, że słucham tego nie po to, by posłuchać muzyki, czy jakichś informacji… tylko po to, by pana usłyszeć. Założę się, że poza pracą jest pan równie interesującą osobą, co w radiu. Niedługo walentynki, a mi trochę głupio stwierdzić, że… no cóż, chyba się zakochałem. Mimo tego, że nawet nie wiem, jak pan wygląda. Liczę na to, że kiedyś będzie dane nam się spotkać.
Pozdrawiam,
Anonim".- Zakończył czytać i zrobił chwilę pauzy.- Bardzo ci dziękuję za list. Skoro to ty jeteś mną zainteresowany, to co ja mam powiedzieć po takim liście.- Zaśmiał się. Zrobiło mu się tak ciepło na serduchu. Kiedy dostawał takie listy od słuchaczy, czuł się nie tylko doceniony, ale i wysłuchiwany .- I na koniec dzisiejszej audycji, "Uno" zespołu Muse.- Puścił muzykę i z westchnieniem odsunął się od mikrofonu, zdejmując słuchawki. Rozejrzał się po studiu, zauważając jakiegoś chłopaka.- Witaj, wybacz, nie zauważyłem cię. Jestem Irek.- Podszedł do nieznajomego i podał mu dłoń.

Kurczę, czyta jego list! Akurat teraz... Aż spłonął rumieńcem. No ale jakoś szybko postarał się ogarnąć, gdy ten go zauważył. Niski, ciemnowłosy młodzieniec wstał i wyprostował się, by lepiej się zaprezentować. I uścisnął dłoń radiowca.
- Miło mi poznać. Jestem Michaił, kandydat na pańskiego nowego asystenta. - oznajmił, uśmiechając się do niego lekko. Pierwsze dobre wrażenie to podstawa. No i w pewnych sytuacjach lepiej zachować pokerową twarz...
- Od czego mam zacząć, panie Klicho? - spytał potem cicho, rozglądając się po studiu. Ciekawe miejsce, zawsze interesowało go jak wygląda studio tak na żywo... Te wszystkie mikrofony, wielkie słuchawki i inne aparatury... Magia radia chyba nadal działa w tych czasach. Zerknął jeszcze ukradkiem na Ireneusza. Nie do wiary... Niedawno pisał do niego list, a teraz ma okazję pracować u jego boku... Czyż to nie piękne? Może wreszcie mu się uda... Może wreszcie nie będzie samotny.