Nowy Telefon Toma.

Model: iPhone 6, srebrny
Dzwonek: Standardowy
Tapeta:


Kontakty:
- XXX

"Witam, miałem się z Panem skontaktować za miesiąc. Właśnie nadszedł ten czas. Mógłby Pan znaleźć dla mnie chwilę? Doktor Soihime mi Pana polecił."

Uśmiechnął się widząc, iż mężczyzna do niego oddzwania.
"Tak, wszystko mi pasuje... I owszem, doktor mi Pana polecił. Tak więc do zobaczenia!"

Nie był do końca pewien co usłyszał. Na pewno nie był to język, w jakim wcześniej rozmawiali. Wzruszył ramionami gdy po chwili dostał adres mężczyzny.
"Dziękuję." - odpisał.

Zerknął zaskoczony na wibrujący telefon. Z ciężkim westchnieniem wziął go do ręki i zaczął odpisywać.
"Lepiej? Hahahhja, dobre sobiw. Jeśli Ty czjesz si lepiej, to dobrzze. Mną nigdy się nie przejmwałeś, więc nie gadaj, e jest inaczej. Zajmij się tamtym, który Ci się tk spodobał, może do Ciebie wróci."
Potarł zmęczone oczy i wysłał wiadomość. Chwilę jeszcze obracał komórkę w palcach, jakby się wahając nad czymś. Koniec końców zapisał numer odłożył telefon. Skoro Ci nie zależy, to przestań mnie dręczyć... Czy nie wystarczająco długo bawiłeś się moim kosztem?

Zagryzł mocno wargę, widząc te słowa. W innych okolicznościach dałby wszystko za to, żeby je zobaczyć czy usłyszeć. Jednak po ich ostatniej rozmowie nie potrafiły go cieszyć. Nie potrafił mu uwierzyć. Nie po tym, co od niego usłyszał.
"... przestań mnie okłamywać. To boli. Bardziej niz te kretyskie sceny zzdrości. Dobranoc."
Odpisał i wyłączył telefon. Jeszcze jedna wiadomość i chyba by zwariował. Albo wylazł w stanie nietrzeźwym na ulicę i piechotą, a także najdłuższą z możliwych dróg polazłby do tego idioty. Czy by dotarł, to inna para kaloszy.

Przejrzał otrzymane smsy, siadając po turecku na materacu. Przez krótką chwilę zawahał się, jednak w końcu zaczął odpisywać.
"Nic mi nie jest, siedzę w internacie.
Głuptas z Ciebie. Powinieneś normalnie się położyć i zasnąć, a nie wypisywać smsy. Wredny. Nie myśl już tyle. Porozmawiamy, gdy przyjdę. A Ty śpij, a nie.
Dobranoc, książę."
Napisanie tak długiej wiadomości trochę mu zajęło ze względu na zmniejszoną celność i nietrafianie w klawisze. W końcu jednak wysłał smsa, a telefon odłożył na bok, tym razem już go jednak nie wyłączając.

"Wolałbym usłyszeć coś takiego trzy lata temu, bez niepotrzebnych awantur, zszarpanych nerwów, nieprzespanych nocy, moczonych poduszek i opróżnionych butelek. Mogliśmy załatwić to inaczej. Skoro mój wiek nie miał znaczenia, powinieneś był mi zaufać i powiedzieć o wszystkim. Miało być "na dobre i na złe", pamiętasz? Chciałbym móc wtedy być przy Tobie i Cię wesprzeć. Nie pozwoliłeś mi na to.
No właśnie, jesteś psychologiem, ale nie przewidziałeś, że Twoje słowa mogą na mnie tak zadziałać, co? Mimo wszystko nastolatek inaczej zareaguje na takie odrzucenie, niż osoba dorosła. No ale mniejsza. Chciałem o tym porozmawiać, jak się spotkamy, a nie przez telefon.
Jak pozałatwiam kilka spraw to się odezwę. Nie chcę się z góry umawiać na konkretny termin.
Idź już spać. Dobrze Ci to zrobi.
Słodkich snów."

"Nie jesteś. Po prostu... ech, ciągle mam do Ciebie o to wszystko żal. I nie sądzę, żeby mi szybko przeszło. Wspomnień nie da się tak łatwo wymazać. Ale serio, proszę, porozmawiajmy o tym inaczej. To jest zbyt poważny temat na pisanie smsów.
Poczytaj coś mega nudnego, sen sam przyjdzie.
Ja już się wyłączam. Śpij dobrze i do usłyszenia."