Telefon Arisse

Wrócił właśnie do swojego pokoju w hotelu, prosto z olimpiady matematycznej. Był wykończony i od momentu oddania pracy nie marzył o niczym innym jak o usłyszeniu głosu Arisee. O zobaczeniu jego cudownych oczu, wtuleniu nosa w jego pachnące włosy, zamknięciu go w ramionach i zaśnięciu będąc tak blisko niego… Niestety dzieliło ich wiele kilometrów, Arisee miał obowiązki w akademiku a godzina była jeszcze dosyć wczesna, więc Ryu musiał zadowolić się tylko głosem kochanka.

-Cześć Kochanie. To było straszne. Opowiedz mi, proszę co u Ciebie, okropnie się stęskniłem.

Czekał właściwie na ten telefon od samego rana. Trzymał go zawsze blisko, czy to w fartuchu na lekcjach, czy już po lekcjach, w internacie, leżał na stoliku, będąc tym samym zawsze na widoku. Dlatego, gdy tylko zawibrował, Arisee odebrał, średnio nawet patrząc kto dzwoni.

- Cześć. - uśmiechnął się do słuchawki. - Jak poszło? - wydusił. I naprawdę się przestraszył, kiedy usłyszał to "straszne". - Ale jak straszne? Co tam się działo? Jakie... - zawiesił się na chwilę. - Dobra, nie. Poopowiadasz mi, jak odpoczniesz trochę. Będąc już w domu najlepiej. U mnie raczej nic ciekawego. Lekcje, potem sprawdziany. Aktualnie zrobiłem sobie przerwę na herbatę. I też strasznie za Tobą tęsknię.

-Straszne w sensie nieludzkie zadania. Nic się nie działo. My siedzieliśmy, Jury siedziało, my pisaliśmy… trochę mnie głowa boli po tym wszystkim ale jest w porządku.
Podciągnął poduszkę pod głowę.
-Przerwa na herbatę? -westchnął ciężko, na tyle głośno że Arisee na pewno to słyszał.
-Napiłbym się Twojej kawy. Twoja kawa jest najlepsza pod słońcem… chyba będę musiał zadowolić się byle czym ze starbucksa. Akurat jest prawie naprzeciwko hotelu…. Mam całkiem ładny widok z pokoju na Kyoto. Chciałbym tu kiedyś z Toba przyjechać…Powiedz mi jak Ci minęły lekcje. Chcę Cię trochę posłuchać.

- Ale masz to już za sobą. Teraz już nic nie zmienisz, więc uspokój się, głęboki wdech i będzie dobrze. A jutro wyniki i wszystko się wyjaśni. A potem wrócisz, będzie weekend i wpadnę do Ciebie, dobrze? I zrobię Ci cały dzbanek kawy. - dodał, słysząc coś o jakiejś nędznej kawie ze Starbucksa.
- To może w te wakacje wybierzemy się do Kyoto? Wiesz, po tej całej przeprowadzce, testach itp. Tak, żeby trochę odpocząć. Nigdy nie byłem w Kyoto. Właściwie to mało gdzie byłem. Jak byłem mały, rodzinka preferowała wyjazdy do dziadków. - zwinął się w kłębek na łóżku i opatulił kocem. - Potem, jak się Naoki urodził, to rzadziej gdziekolwiek bywaliśmy.
- Lekcje minęły spokojnie. Nawet mój kochany braciszek się zjawił. W sumie, gdyby tego nie zrobił, miałby szlaban na balowanie do końca roku. A, bo Ci pewnie nie mówiłem. Jego przyjaciel z dzieciństwa się tu przeniósł. Też mieszka w internacie i razem z Niquetem zrobili mu mały "wieczorek przywitalny". W ogóle to była dziwna sytuacja... - urwał, jak by zastanawiając się, czy mówić dalej.

-O tak! Królestwo za dzbanek TWOJEJ kawy! -ożywił się nieco.
Kawę, kocyk i leniwe popołudnie spędzone razem z Tobą. Najlepiej na jakiejś odmóżdżającej komedii i z pizzą w ramach obiadu….
-Pojedziemy do Kyoto. Ja też byłem tu raz tylko kiedy byłem młodszy i niewiele pamiętam. A teraz niewiele zobaczę bo właściwie jakoś niespecjalnie mam kiedy wychodzić. Chciałem pójść zaraz ale jakoś czuję się zmęczony…
Wstał na chwilę z łóżka i zaciągnął zasłony okna. Chyba po rozmowie pójdzie wziąć prysznic i spać.
-Dziwna sytuacja? Dlaczego? Mów dalej, chcę wiedzieć skoro już zacząłeś… z resztą naprawdę potrzebuję dziś posłuchać Cię po prostu.

- Całe królestwo to lekka przesada, ale buziakiem nie pogardzę. - zaśmiał się do słuchawki.
- Nie dziwię Ci się, że jesteś zmęczony. Kilka godzin pisania testu z matmy, w dodatku jakiś dziwnych, każdego by zmęczyło. Może połóż się dzisiaj wcześniej i odpocznij. A na zwiedzanie wybierzemy się wtedy razem, w wakacje. Co o tym myślisz?
No trudno, zaczął to musiał skończyć. Chociaż sam nie wiedział, co o tym sądzić.
- Wiesz, zaczęło się od tego, że rozmawiałem z Niquetem. Chciał się wyprowadzić od Naokiego i prosił o wolny pokój. Kręcił trochę jak pytałem o powód, ale ostatecznie powiedział, że to ma związek z fobią mojego brata. Nie wiem jaki, aż tak mocno nie chciałem naciskać. Powiedziałem mu, że owszem, nie ma problemu, ale musi Naokiego sam o tym fakcie powiadomi. Tego samego dnia przyjechał ten kolega o którym Ci wspominałem, Yosh. Na obchodzie pokoi Naoś siedział u niego w pokoju. W samych bokserkach. Pod jedną kołdrą. Później jeszcze przyszedł Niquet i siedzieli tam we trójkę. Mieli oglądać jakieś filmy. Następnego dnia przyszedł do mnie Yosh. Rozmawialiśmy przez chwilę, po czym nagle zapytał, jak to jest być na dole. Wiesz, w sensie, że w sypialni na dole. - wolał doprecyzować. - Stwierdził, że go to ciekawi, chociaż jest hetero. I wspomniał jeszcze, Niquet dobrze całuje... - zaczerpnął oddech, zdając sobie sprawę, że opowiada nieco chaotycznie i Ryu może mieć problem ze zrozumieniem. - Nie wiem co o tym wszystkim sądzić.

-Możesz być spokojny. Jak już wrócę, dostaniesz znacznie więcej niż jednego buziaka… już prawie leżę. Muszę się podnieść żeby Nanie na maile odpisać bo pewnie mam całą skrzynkę zapchaną, a później chyba faktycznie pójdę spać i daruję sobie zwiedzanie… ewentualnie zwiedzę pobliskiego starbucksa i wrócę.-powiedział wciskając głowe w poduszkę. Hotelowe łóżko było naprawdę wygodne, wygodniejsze niż to w mieszkaniu Ryu. Poza tym czuł się zmęczony i na pewno nie będzie łatwo mu wstać.
Zaczął rozmasowywać palcem wskazującym i kciukiem lewej dłoni swoje skronie, prawą dłonią trzymając telefon przy uchu. Wciąż bolały go nieco oczy. Słuchał w ciszy słów Arisee, powoli unosząc brwi ze zdziwnieniem.
-Wiesz siedzenie w samych bokserkach w czyimś łóżku nie musi jeszcze niczego specjalnego oznaczać… chociaż może. Z resztą homofobia też zwykle nie bierze się znikąd… Yosh mówi że Niquet dobrze całuje a później dopytuje o sprawy łóżkowe? A to ciekawe… Może to właśnie o Yosha chodzi? Niquet do niego startuje i dlatego chce się od Naokiego wynieść zanim Naoki go zamorduje za podrywanie mu starego przyjaciela? Nie wiedziałem że Niquet jest gejem… sporo miesza ale w sumie może Naokiemu wyjdzie to na dobre. Szkoda byłoby gdyby rzeczywiście przeniósł się do innego pokoju. Być może takie dzielenie pokoju z homoseksualistą wyszłoby Naokiemu na dobre i nauczyło trochę więcej tolerancji. W końcu nie miałby wyjścia…-westchnął
-Kochanie ja tym bardziej nie wiem co o tym sądzić. Z resztą wiem jeszcze mniej od Ciebie o całej sytuacji. Ale mam przeczucie że lepiej byłoby gdyby Niquet się nie przeprowadzał… tak czy inaczej raczej nie mamy na to wpływu… Kochanie myślałes już może o rozmowie z dyrektorem odnoście rezygnacji z opieki nad internatem?

- Odpisz, odpisz. Nana pewnie nie daruje Ci, jeśli nie zrobisz tego jak najszybciej. Troskliwa osóbka z niej. - zaśmiał się cicho. Nana Endo od samego początku kojarzyła mu się z Eriko. Nieco młodszą, jednak tak samo postrzeloną i niezmiernie ciekawską. Ale też troskliwą i kochającą.
- Pamiętaj, że mówimy o Naokim. On się krępuje przebierać przy innych i zabija wzrokiem każdego, kto ośmieli się na niego spojrzeć. Z drugiej strony, zna się z Yoshem od dzieciństwa, kiedy to np. kąpali się razem w wannie. Może faktycznie trochę przesadzam. - westchnął cicho.
- Myślałem o tym. Ale jakoś nie mogę się zebrać, żeby pójść do dyrektora i o tym porozmawiać. Chociaż wiem, że trzeba to załatwić właściwie już, bo potem będzie za późno.

-Troskliwa? Prędzej wścibska. Zawsze wszystko musi wiedzieć…-skomentował charakterek młodszej siostry. Fakt, Nana była naprawdę troskliwa i kochana. Czasami była aż nad wyraz troskliwa co potrafiło być uporczywe. Niemniej jednak była jedyną osobą w rodzinie, która Ryu szczerze kochał i dla której zrobiłby niemal wszystko. Dlatego też stwierdził że musi zebrać jeszcze w sobie dość siły by wstać na chwilę i odpisać na maila.
-Kochanie jeśli to naprawdę jego kumpel z dzieciństwa to naprawdę nie zaprzątaj sobie tym głowy. Cokolwiek by się nie działo i choćby obaj byli zadeklarowanymi homoseksualistami i tak prawdopodobieństwo na ‘cos’ między nimi byłoby nikłe. Z kumplem z dzieciństwa można lezec w jednym łóżku w samej bieliźnie, ba, nawet nago i to wcale nic nie musi znaczyć. Naprawdę niepotrzebnie sobie zaprzątasz tym głowę…
Jeszcze niepotrzebnie narobisz sobie złudnych nadziei na to że Twój braciszek się trochę ogarnął…
-Kochanie, bardzo chciałbym pójść z Tobą i być przy Tobie podczas tej rozmowy, bo to zapewne dosyć trudne dla Ciebie, ale sam wiesz że niestety nie mogę tym razem… ale wiesz, jak już wrócę, przyjdź do mnie na tę obiecaną kawę i razem pomyślimy co najlepiej powiedzieć. Możesz na mnie nawet poćwiczyć wypowiadanie pracyyyy….-dokończył ziewając. Naprawdę czuł już się zmęczony
-Kochanie chyba będę powoli kończyć, zanim zasnę tu zupełnie… w końcu mam jeszcze Nanie odpisać i powinienem wziąć prysznic…Nie ma mi kto umyć plecków-powiedział, ostatnie zdanie wypowiadając z żalem jak skarżące się na coś dziecko.

Parsknął cicho, gdy Ryu określił Nanę jako wścibską. To jeszcze bardziej utwierdziło go w przekonaniu, że była ona podobna do Eriko. I tak jak mała Endo wypytała Arisee o WSZYSTKO przy ich pierwszym spotkaniu (z krępującymi pytaniami włącznie), tak na pewno Eriko przemagluje dokładnie Ryu podczas ich pierwszego spotkania.
Chyba będę musiał zacząć go na to mentalnie przygotowywać.
- Ja tam nie wiem, raczej nie leżałem nago w łóżku z moimi przyjaciółmi z dzieciństwa. Do 18 roku życia przeważnie moje łóżko okupywał Naoki...
- Mam zamiar załatwić to do weekendu, więc mogę Ci potem zdać relację przy kawie. A Ty leć już spać, żebyś się jutro na ogłoszenie wyników nie spóźnił. I napisz mi jak Ci poszło, bo będę się niecierpliwił! Kocham Cię. I trzymam kciuki! Dobranoc.
Poczekał jeszcze na odpowiedź kochanka, po czym się rozłączył.

-Cóż, ja też nie sypiałem nago z przyjaciółmi z dzieciństwa, ale wynikało to raczej z faktu że „tak nie przystoi”. No i z tego że jak już się u kogoś nocowało to oczywiście rodzice kolegi musieli się popisać i położyć ‘gościa’ w najlepszym pokoju gościnnym… Więc o spaniu w jednym pokoju nie było z resztą to bez znaczenia. Wszyscy byli tak nudni że trudno ich w ogóle przyjaciółmi nazwać. Po prostu dzieciaki ludzi, z którymi rodzice jakieś interesy mieli…-urwał temat. Jakoś nie miał ochoty tego dłużej ciągnąć. To przeszłość. Przyszłość była bardziej interesująca
-Teraz to bardziej niż wynikami będę się przejmował tym jak Ci poszła rozmowa z dyrektorem… Pamiętaj, żeby uważać i nie powiedzieć dwóch słów za dużo. Bądź ostrożny po prostu… Tak, sprawdzę pocztę, odpiszę i pójdę spać. Zadzwonię po ogłoszeniu wyników, ale raczej nie spodziewałbym się jakiegoś specjalnie wysokiego wyniku. Poziom był naprawdę wysoki. Chyba troszkę zbyt wysoki jak na moje umiejętności… ale to nic. Dam z siebie wszystko na egzaminach i jeśli je dobrze napiszę to i tak się dostanę na studia… Do usłyszenia, Arisee. Też Cię kocham i strasznie tęsknię. Napisz mi sms jak będziesz już po rozmowie z dyrektorem.. pa.
Rozłączył się, westchnął cicho i wbił wzrok w sufit. Chciałby już jutro. Mieć ogłoszenie wyników za sobą i wrócić do domu.

Krótka notka od Yosha brzmiała następująco:

"Jestem z Julienem Niquetem, wrócę rano~"

Od pięciu godzin siedział przy komputerze i próbował znaleźć błąd we własnym kodzie. Program nie chciał się kompilować, mimo, że nie wykazywał żadnego błędu. Im dłużej Ryu szukał, tym bardziej tracił rachubę czasu. W końcu głowa zaczęła go boleć, a oczy szczypać od wpatrywania w monitor. Zerknął na zegarek i jęknął.
Cholera, Arisee za niecałą godzinę wraca. Mógłbym zrobić jakiś obiad skoro od rana jestem w domu. Znów się zasiedziałem. Przecież dopiero była dziewiąta... musimy zamówić coś na dowóz. Znów mi dzień uciekł. Chciałbym gdzieś wyjść, odpocząć chwilę, ale teraz już nie zdążę. Szkoda, że nie możemy po prostu zjeść czegoś na mieście... nie możemy?-mieszkali już razem od dłuższego czasu i dopiero teraz Ryu sobie uświadomił, że poza zakupami w markecie od czasu do czasu, właściwie nigdzie razem nie wychodzą. Zapewne po części ze zwykłego lenistwa, a po części z przyzwyczajenia. Przywykli do tego, że nie mogą się nigdzie razem pokazywać.
Możemy! Już dawno powinniśmy. Nie ma mowy, Arisee, nie odpuszczę dziś!

Kochanie w ramach dobrego rozpoczęcia weekendu proponuję zjeść obiad na mieście. Nie przyjmuję sprzeciwu ciesz się, że nie przyszedłem po Ciebie pod samą szkołę. W końcu nie musimy się już ukrywać. Co powiesz na ramen w centrum handlowym? Albo tę pizzerię w której byliśmy z Naokim po egzaminach? Daj znać to spotkamy się na miejscu."- wysłał sms, zapisał kolejny plik "projekt4tojuzosttecnawersja16onhdiogo" na laptopie i zamknął go. Programem zajmie się po powrocie, teraz zaczął szykowac się do wyjścia. Miał nadzieję na to, że Arisee się zgodzi. Czuł, że naprawdę musi wyjść na trochę z domu, bo zwariuje.