Mail Raidena Masahiko

Nazwa maila : susano-o-sama@japońskimail.jp
Tło na poczcie : Japoński ogród pełen drzewek bonsai
Dźwięk wiadomości : „Sup” w wersji gameplayera Cry'a
Kontakty :
- Aki-chan
- Nee-chan
- Aniki (Satoru)

"Hej, Suzano!
Jak się dziś czujesz? Mam nadzieję, że nie pracowałeś wczoraj do późna. W końcu się rozchorujesz, a mamy zimę więc to nic przyjemnego. Chyba, że to by była taka prowokacja do spotkania... Haha!
Ja właśnie wstałem i skończyłem brać prysznic. Jak zwykle nie chce mi się jeszcze ubierać, zresztą znowu nie mogę się zdecydować co założyć. Wczoraj nagrania poszły nieźle, więc przez najbliższy czas zapowiada mi się nieco wolnego czasu. Chciałbym Cię spotkać, to głupie, czyż nie?

Ps. Nadal czekam na Twoje zdjęcie. Ty wiesz jak ja wyglądam, to nie fair!"

Popijając gorącą herbatę, blondyn wysłał maila. Oparł się na krześle do tyłu i zamyślony czekał na odpowiedź.

Uśmiechnął się szeroko, zauważając szybką odpowiedź. Odstawił już prawie pusty kubek na blat biurka.

"No wiesz co? Żeby osądzać mnie w taki brzydki sposób. Nie raz Ci już mówiłem, ale powtórzę! Wygląd nie ma znaczenia. Nawet jeśli będziesz jeżdżącym na wózku grubasem, czy poparzony na twarzy, nie zmieni to wszystko tego co jest teraz. Moich uczuć. Nie jestem pustym kolesiem.
Po prostu, naprawdę chciałbym się z Tobą już zobaczyć."

I taką też wiadomość wysłał. Skrzywił się nieco pod nosem, czytając ją jeszcze raz. Za chwilę zaczął pisać kolejną.

"Wybacz, znowu za bardzo naciskam. Pewnie masz lepsze rzeczy do roboty niż spotkanie kogoś takiego jak ja. Nie chcę przez takie coś zniszczyć naszych relacji. Czasami za dużo myślę.
A nazwa serii to 'Kira, Kira Mahou Neko', podkładałem głos drugoplanowej postaci, 'Ochita'.
Powiedz szczerze, chciałbyś się ze mną spotkać? Jestem dość dziwny, zaczynam myśleć coraz częściej, że nikt mnie nie zaakceptuje. I takie tam... Za Tobą pewnie ciągle się uganiają, co?
Mogę nie odpisywać jakiś czas, idę do ulubionej herbaciarni~"

Wszedł do lokalu jak zwykle z zaczerwienionym nosem od zimna. Jego szyję przyozdabiał nowy, czerwony szalik, który bardzo dobrze komponował się z jego włosami. Gdy zdjął wierzchnie ubranie podszedł do lady złożyć zamówienie, trzymając telefon w ręku.

"Nie zawiedziesz. Będę Cię zagadywać do tego momentu, aż w końcu mi odpowiesz! Moglibyśmy się tutaj spotkać. Ta herbaciarnia jest naprawdę przyjemna. Camellia. Znasz ją może?"

Podniósł na chwilę głowę do góry, aby złożyć zamówienie.
- Jakąś owocową poproszę, obojętnie jaka. Oby była duża i słodka. - powiedział w stronę stojącego bruneta. Na chwilę zawiesił na nim dłużej oko. Co ja bym dał, żeby on tak wyglądał. Ale to nie możliwe. Parsknął cicho śmiechem pod nosem, na swoje wymysły i czekając na zamówienie, powrócił do pisania maila.

"Mają tutaj fajnego sprzedawce, wydaje się być miły więc nie musisz się obawiać. Co ty na to? Zgodzisz się? Proszę!"

I wysłał, chowając zaraz telefon do kieszeni spodni.

Zmrużył oczy, czytając tą wiadomość. Zerknął na imbryczek, jednak nie nalał sobie jeszcze jego zawartości do kubka, wolał gdy herbata była mocniejsza.

"Czyli jest podobny do Ciebie, skoro z niego taki milczący typ. Ale dobrze, niech będzie. Udowodnię Ci, że plotki się mylą i z nim porozmawiam!
Przy okazji zapytam się go o tą herbatę~"

"Jest bardzo miły! I jest herbata z alkoholem! Musimy się teraz tutaj spotkać, nie wywiniesz się~ Mam zresztą plan, o ile Masahiko się na to zgodzi. Zrobię wszystko, żeby cię zobaczyć. Udowodnię Ci to!"

"Wybacz za tamte wiadomości. Przesadzam, na razie mam coś do roboty, więc napiszę potem. Ty i tak pewnie jesteś zajęty."

Zerknął na zegarek, dosłownie przed minutą dostał ostatniego maila, widząc jego nagłówek od razu go przeczytał. Myślał, że coś mu się przewidziało, albo że ktoś się włamał chłopakowi na pocztę i robił z niego żarty. Nie mógł powstrzymać szerokiego uśmiechu, który wił się na jego ustach. Dopiero po kilku minutach przeczytał resztę wiadomości, a gdy to robił czuł się coraz bardziej głupio. Niby wyszło na to, że go do tego zmusiłem, ale jak napiszę żeby się ze mną jednak nie widział mogę stracić jedyną szansę!

"Tak na przyszłość mój numer to: XXXX-XXX
Przepraszam, że nie wchodziłem na pocztę... Miałem jakieś głupie myśli i musiałem sobie wszystko uporządkować. Nigdy już więcej tak nie zrobię. Obiecuję Suzano.
Może to głupie, ale widząc tyle wiadomości od Ciebie od razu mam lepszy humor. Szczególnie po tej ostatniej. Dziękuję. Nie pożałujesz tego.
Wiesz jak wyglądam, ale w razie czego będę miał na sobie czerwony szalik, rzuca się dość w oczy...nie mogę się już doczekać! Dziękuję, dziękuję, dziękuję!
Mogę Ci w nagrodę podesłać moje nagie zdjęcie~

Ale nie chcę Cie odstraszyć, więc spokojnie. Ha, ha, ha."

" i57.tinypic.com/2nvui4n.jpg "

Drżącymi dłońmi wysłał zalinkowane zdjęcie. Lubił ryzyko, a skoro chłopak chciał go, to czemu by nie spełnić tej prośby. Co z tego jeśli nawet robił sobie z niego żarty. To będzie nauczka na przyszłość. W czasie, gdy ikonka maila zabłysnęła na zielono, oznaczając wiadomość jako wysłaną blondyn jeszcze raz, jak zawsze zresztą przeczytał wiadomość, na którą dopiero odpisał. I dopiero w tej chwili to do niego doszło. Nieszczęsny napój, który miał w ustach przysłonił calusieńki ekran jego laptopa. ŻE CO PROSZĘ?! WIDZIAŁ MNIE?!

"Gdzie.Mnie.Widziałeś.
?!
Czemu nic nie mówiłeś wcześniej?!"

Od razu dopisał tą wiadomość. Wtedy poprawił swoje spodnie od dresu i niebieski sweter, w którym siedział. Za chwilę pobiegł do kuchni, aby wyczyścić szybko jakoś zabrudzony ekran.

Nie był zły na chłopaka, bardziej nieco zawiedziony, jednak rozumiał fakt, że on po prostu taki był. Gdy przeczytał te pierwsze zdania w kolejnej wiadomości poczuł jak krew bardziej dopływa mu do twarzy. Miał kilka razy dziewczynę, z chłopakiem się kiedyś całował, więc uznawał się za biseksualnego. Ale jeszcze nigdy go nikt tak nie skomplementował, nie sądził nawet, że taka rzecz sprawi w nim takie reakcje.

"Ładniej by to wyglądało na żywo, jeśli byś sam podwinął mi bluzkę...
Dobrze, jutro należą mi się wyjaśnienia. A teraz idź wcześniej spać i nie ucieknij przed tym spotkaniem!
Do jutra Suzano.
Nie siedź za długo przy tym zdjęciu, ha, ha~"

Właśnie usiadł do swojego laptopa przy biurku, czekając aż zagotuje się woda na herbatę.
"Ja też dziękuję! Napisz mi od razu jak tylko będziesz wolny~!
Siostry przesłały mi swoje stare zdjęcie i kazały ustawić na tapetę. Myślisz, że tapeta w tle maila nada się?
Właśnie! Chciałbym mieć w końcu Twoje zdjęcie, muszę Ci zrobić jak się spotkamy~"

"Będę przychodził codziennie po pracy w miarę możliwości. W końcu nie mogę pozwolić, aby jeszcze ktoś poderwał mojego chłopaka.
:*"

Zaśmiał się cicho, widząc jego odpowiedź.
"Dobrze.
Dobranoc, tęsknię."

Następnego dnia z rana napisał od razu maila.
"Przyjęli mnie do serii! Dziś będę miał pierwsze nagrania! Trzymaj za mnie kciuki!"

Po południu dopisał kolejną wiadomość opowiadając, jak było na nagraniach, a dopiero pod wieczór znowu napisał jeszcze jedną.

"Wybacz, że tylko tyle dziś pisałem. Nie sądziłem, że te nagrania będą takie męczące, a mają być jeszcze przez kolejne dwa tygodnie. Mam nadzieję, że chociaż mi weekendy odpuszczą. Przepraszam, ale padsa sppppćććććććć..."
Kolejna część wiadomości miała dużo dziwnych znaków, zapewne od przyciśniętej twarzy chłopaka do laptopa, gdy przysnął w trakcie pisania wiadomości. Nie wiadomo jakim cudem to wysłał i dostał się do łóżka, ale jakoś to zrobił.

Rano myślał, że zatopi się ze wstydu pod ziemię. Jak mógł wysłać w pół śnie coś takiego?! Wiedział, że cały czas myślał o brunecie i miał w głowie, aby mu odpisać, ale coś takiego?
"Przepraszam... Chyba jednak powinienem zacząć pić też kawę na tych nagraniach. Każdy tam prawie ją pije. Dziękuję, jesteś kochany!
Jak się spotkamy opowiem Ci wszystko co się działo, ale teraz wsiadam do metra i lecę!
Opisz mi też jak mija Tobie czas."

"Smacznego!
Ja dopiero teraz mam przerwę śniadaniową. Niestety wziąłem z domu tylko jabłko. Skoczę do knajpki obok.
Ty już mi pokażesz który to był, a ja sobie z nim pogadam! Nikt nie będzie się czepiać mojego faceta."
Trzymając owoc w zębach, poszedł powoli w stronę marketu, telefon chowając do kieszeni.

(Minęły jakieś 2 tygodnie.)

Jak codziennie wyjął swój telefon, wracając z pracy.
"Stoję pod Twoimi drzwiami, otwórz~"
Napisał z uśmiechem na ustach. Nie widzieli się już nieco ponad dwa tygodnie i dopiero od dziś chłopak mógł odetchnąć po nagraniach. Było już późno, piątkowy wieczór. A twarz chłopaka miała widoczne ślady zmęczenia. Mam nadzieję, że to palące się światło w pokoju oznaczało, że jesteś w domu...

(Minął jakiś 1 tydzień.)

Blondyn właśnie jechał metrem prosto z pracy do domu. Było trochę po osiemnastej, więc jeszcze nie tak źle - chociaż na dworze dopisywał mały chłód. To jednak nie przeszkadzało w pisaniu przez telefon kolejnego maila do swojego chłopaka.
"Wracam już i tak, zjadłem tym razem coś więcej niż jabłko. Haha.
Dzięki temu spa jestem strasznie wypoczęty i od razu mi się lepiej pracuje. Jeszcze raz dziękuję, kochanie!
Co teraz robisz? Może wyskoczymy gdzieś na miasto do miłej restauracji? Na sushi dla przykładu, tam łatwo jest dostać oddzielny stolik.

Zostały jeszcze 3 randki. Stresujesz się nieco, gdy odliczanie będzie się kończyło? Właściwie, to zrobimy to na ostatniej randce, czy po tych pięciu i na następnej?"

Wzdrygnął się nieco i zatrzymał przed osiedlowym sklepem, czytając odpowiedź od bruneta. Testuje mnie? Co napisać?! Myślałem, że mi normalnie odpowie... Nie chcę wyjść na jakiegoś zboczeńca. A to jak mi odpisał. Przygryzł dolną wargę i wszedł do sklepu.

"To był Twój pomysł z tymi randkami, więc Ty podejmij decyzję. Mi nie mów, będę miał niespodziankę."

Odpisał nieco oschle, chowając telefon do kieszeni, by zacząć robić zakupy. Całkowicie olał moje zaproszenie do restauracji. Kh... Szybko zapłacił i zaraz po tym wrócił do domu, będąc całkowicie zamyślonym. Za bardzo na niego naciskam. To źle wygląda. Zatrzymał się przed swoim blokiem.

"W sumie to jestem właśnie poczułem się strasznie senny, więc położę się od razu w domu. Ty też odpoczywaj! Dobrej nocy."

Dopisał kolejną wiadomość i zaczął zmierzać w stronę mieszkania.

"To o 13 w centrum.
Dobrej nocy."

Odpisał jeszcze i rzucił się na łóżko. Taki tekst... Specjalnie chciałeś, żeby to tak zabrzmiało...? Przygryzł dolną wargę, przekręcając się na bok na materacu. Miał wtedy takie ciepłe dłonie... Zamknął oczy, starając się przypomnieć sobie ostatnie zbliżenie z mężczyzną. I jego język był... Przełknął ślinę, czując jak przechodzą go dreszcze po plecach. Właśnie, jego oddech, ciepły na mojej szyi. Rozchylił nieco usta, czując większe mrowienie w okolicy krocza. Zsunął nieco dłoń, aby ta znalazła się pod bielizną. "Ja stawiam i..." Gdyby to powiedział tym swoim pewnym głosem, będąc tuż nade mną. Przygryzł dolną wargę zaczynając poruszać dłonią po swoim członku. Z jego ust wymykały się ciche westchnięcia, które roznosiły się echem po pustej i ciemniej sypialni. Potem by mnie objął i poruszał coraz pewniej dłonią. Zaczął się nieco wiercić, wbijając nogi w pościel i przekręcając się na plecy. I pewnie wsunąłby tam... Przesunął swoją dłoń z przodu na tył, aby za chwilę jeden z jego palców znalazł się w nim. I głębiej, a potem... W jego głowie coraz bardziej szumiało, a dłonie nieco drżały od podniecenia.

"dsaffdfahgffgedsgf sgs3244 65t46b54w6"

Opadł płasko na łóżko, łapiąc gorączkowo oddech.
- Ghh... to twoja wina idioto! - warknął, przekręcając się na bok i patrząc na świecący ekran telefonu. Onie....nienienienienienienie!!!! Złapał go od razu nie zwracając w tej chwili uwagi na brudną dłoń. Przejrzał szybko maila, którego wysłał nawet nie wiedział jakim cudem do chłopaka. Pobladł nieco i szybko zabrał się za pisanie wiadomości.

"Przepraszam! Przez sen niechcący..."

I wysłał, zaraz zauważył że jego ekran jest cały brudny. Czy to...? O NIE. FUJ. Zerwał się od razu do łazienki, gdzie zaczął czyścić telefon, dłonie i dół. Jestem okropny...

Nie domyślił się! Oh, całe szczęście... Odetchnął głęboko i od razu odpisał chłopakowi.

"Tak, tak... Pod poduszką będzie bezpieczniejszy. Dobranoc!"

Odpisał jeszcze, chociaż zanim do końca posprzątał i położył się spać minął jakiś czas. Pomimo, że sobie "ulżył" to i tak jakoś nie mógł spokojnie zasnąć.